RPG 1: 'Poorten van Illusie'

-Sidra-

Ze voelde hoe Cailen haar hand vastpakte en was blij dat ze al te ver van het bed verwijderd was om zich om te draaien. Hoewel, te ver, dat bestond niet. Sidra wist zich echter, nog steeds, in te houden. Ze zag dat de loopplank iets begaanbaarder was gemaakt en dat gaf haar wat meer zekerheid in de mogelijkheid de overtocht veilig te maken. Vooral toen ze Cailens handen tegen haar schouders voelde, had Sidra er alle vertrouwen in dat het ging lukken zonder opnieuw in het water te vallen.

- Cailen -
Toen de zeewind haar jurk iets omhoog blies, keek Cailen naar haar kuiten. Een prettige rilling voer door zijn lichaam, een comfortabele hitte achterlatend. Ze droeg die mooie schoentjes weer, speciaal voor hem, want ze had een hekel aan die dingen. Wat was ze toch lief...en mooi. Door de wind ving hij iets van haar zoete geur op. Hij verplaatste zijn handen van haar schouders langs haar zij naar haar middel, en stapte toen voor haar. Midden op de loopplank begon hij haar te kussen, niet snappend waarom hij de behoefte plots zo sterk voelde, maar wetend dat hij het niet kon laten.
---
- Artame -
Artame stond ongeduldig aan dek te wachten, een nieuwe broek aan en een flinke dot brandzalf over haar gekwetste achterdeel gesmeerd. Haar ogen vernauwden zich uit haat jegens de prins. Nou ja, haat... Ergens had ze het misschien wel verdiend. Maar hij bezat Sidra, een privéschip, was een verwend rijkeluisventje...en hij was en bleef familie van Jörg. Hij leek zodanig op hem dat Artame zich iedere pijnlijke herinnering aan Jörg voor de geest haalde wanneer ze aan Cailen dacht, of hem zoals nu zag lopen met het meisje. Hij was niet te vertrouwen. Zoveel uitingen van liefde, dat moest wel gespeeld zijn. Natuurlijk wilde hij geen huwelijk met Erika. Daarom had hij Sidra gestrikt om zo eronderuit te kunnen komen en een vrijgezel losbandig leventje kon leiden terwijl Sidra zijn familie ervan zou weerhouden een nieuwe bruid voor hem te zoeken. Artame wreef over haar verse brandwond. En ze haatte mensen die zich toelieten op magie. Dat was laf.
Haar mond viel haast open van verbazing toen Cailen midden op de loopplank ineens besloot een pauze te houden en Sidra van katoen begon te geven, haar ruw en gepassioneerd zoenend. Het halve dek liep uit om verbaasd toe te kijken, enkele maats zacht juichend, maar niet harder durvend, uit angst de twee te laten stoppen met dit schouwspel. Welja zeg!

Sidra

Op het moment dat hij haar begon te kussen vergat ze helemaal waar ze stond. Sidra had niet eens in de gaten hoe erg ze bekeken werden, als ze het wel had geweten had het haar niets kunnen schelen. Iedereen mocht van haar weten hoe ze zich voelde. Ze vergat zelfs wat ze eigenlijk gingen doen. Toen Sidra zich dat weer herinnerde brak ze de kus af. "We kunnen hier niet eeuwig blijven staan, he?"

- Cailen -
Waarom niet? Toen herinnerde hij zich in een flits waar ze stonden. Grijnzend brak hij de kus af, haar buiten admen aankijkend. 'Sorry schat, ik ben gewoon in een goed humeur vandaag.' Hij had geen andere verklaring voor zijn gedrag. Maar ze was ook zo verdomd aantrekkelijk...Hoe kon hij nee tegen haar zeggen? Want uitnodigen deed ze. Cailen leidde haar over de loopplank naar het slagschip, de mannen negerend die riepen om meer of teleurgesteld weer aan het werk gingen. Artame konden ze echter onmogelijk negeren. Als een briesende stier stond ze voor hem.

- Artame -
'Voel je jezelf wel goed, Cailen!' zei ze, zijn titel gewoon negerend. 'Dit schip heeft een bemanning die in het gareel gehouden deint te worden! Het laatste dat ik kan gebruiken is opruiing door jouw stomme gedrag!'
'Volgens mij werkt het juist goed voor de moraal, kapitein,'opperde de stuurman naast haar. ze wierp hem een ijskoude blik toe en hij hield grijnzend zijn mond. 'Ik sta niet toe dat je dit meisje in mijn buurt tentoon stelt als een ordinaire hoer!'

- Cailen -
'Je noemt Sidra een hoer?!' Cailens humeur sloeg direct om van uitgelaten vreugde naar woede. 'Waag het dat nog eens te zeggen, huppeltrut! Sidra is een fatsoenlijke vrouw en mijn echtgenote. Het is niet meer dan normaal dat ik haar wat affectie toon!'

- Artame -
'Nou, dan doe je dat maar ergens waar geen mensen bij zijn! Smeerlap!' Artame sloot haar hand om Sidra's pols en trok haar bij hem vandaan. 'Ga maar mooi terug naar uw eigen schip, hoogheid. Ik laat het Sidra wel aan u vertellen wat ik te zeggen heb.'

Moira glimlachte hoewel ze bij ieder ander die die woorden had uitgesproken was geflipt mocht Jörg ze van haar uitspreken. ze sloot haar armen om zijn middel toen hij haar bezitterig omhelsde 'geloof me,' fluisterde Jörg 'Je gaat hier geen spijt meer van krijgen.' Moira glimlachte en keek hem dromerig aan. "dat geloof ik graag. stamelde ze hopeloos verliefd terug. haar handen gleden naar zijn onderrug.

Alice zag Solor zijn blos en glimlachte, wat was het toch ook een schatje. Solor pakte haar hand vast en grijnsde. even vroeg Alice zich af wat er omging in zijn hoofd maar niet voor lang "nou, ik stel voor terug te gaan." begon één van de elven de stilte doorbrekend. ALice keek op en knikte "vooruit dan maar." grijnsde ze terwijl ze zacht in Solor zijn hand kneep.rustig begonnen de meeste elven terug te lopen naar het kamp en Alice volgde met Solor.

Ikkorian zag het slijm Marx zijn huid in trekken waarna de wond verdween. "Ik ga weer naar de poel. Ik denk dat de antwoorden daar liggen." Earrigonas was nog altijd verdwaasd. Ikkorian pakte de pols van zijn vriend beet en volgde Marx, dit maal zonder geklaag over water en modder hoewel hij het nog even vreselijk vond. Earrigonas werd mee getrokken door zijn vriend. hij keek op en volgde hem toen vanuit zichzelf. wat Ikkorian van plan was wist hij niet al leek hij Marx beter te vertrouwen. maar zo onpeilbaar als zijn vriend was kon dat net zo goed een vergissing zijn.

-Sidra-

Sidra rukte zich los uit Artame's greep en deed een stap van haar vandaan, richting Cailen.
"Als hij gaat, ga ik ook." ze zei het kalm, maar haar gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Hoe kon die trut nu gaan bepalen wat zij mocht of niet? Er was toch niets mis met een simpele kus? Sidra vond van niet in ieder geval. En als Artame het daarmee niet eens was, was dat haar probleem. Ergens had ze er best wel zin in Cailen een kus te geven recht voor haar neus. Een blik op Artame verzekerde haar ervan dat het geen slim idee was. Toch kon ze het niet laten hem een klein kusje op de wang te geven, daarbij Artame strak aankijkend.

- Artame -
Wat een stelletje etterige pubers zeg. Artame maakte een mentale nota dat ze nooit kinderen zou nemen. Al waren het natuurlijk allesbehalve kinderen... Nonchalant stak ze haar handen in de zakken van haar broek. 'Goed dan, hij mag blijven,' zei ze kortaf. 'Maar als jullie weer willen klefkezen, doe dat dan alsjeblieft uit het zicht! Niemand respecteert een prins die zich zo vulgair gedraagt.' Artame wenkte hen mee naar de kajuiten.
'Maar nu een ander onderwerp. Morgenochtend vroeg bereiken we Eirad pas. We weten dat Jörg zich voordoet als Cailen, dus is het zaak dat we ons niet al te luidruchtig aankondigen.' Ze keek daarbij nadrukkelijk naar Cailen. Intussen opende ze de deur van de kapiteinshut, waarna ze hen gebaarde plaats te nemen aan een met houtwerk versierde tafel. 'Het lijkt me het verstandigst om eerst iemand van Cailens familie te vinden en...'
---
- Cailen -
'En die rotzak dan eens zijn vet te geven...'maakte Cailen haar zin af, zijn ogen gloeiend bij het vooruitzicht. 'Denk je dat we hem samen aankunnen, Sidra?' Hij grijnsde wreed. 'Ik zet hem in de fik en jij blust hem...en dat een keer of tien?' Hij negeerde de afkeurende blik van Artame.
---
- Jörg -
Hij grijnsde naar haar. Misschien zou hij haar wel houden voor een week. Ze was goed in haar werk, leek hem te begrijpen, en was niet zo'n zwijmelende zweefteef als andere vrouwen die hij had verleid. Hij maakte zich echter niet de illusie dat dit eeuwig zou duren. Daar was hij te nuchter voor. Hij was er zeker van dat Moira aan hem had toegegeven met de gedachte dat hij zo wat afhankelijker van haar werd, dat zij hem op die manier misschien voor haar eigen doeleinden kon gebruiken. Ze was een goede actrice, daar niet van...maar hij vertrouwde niemand. Loom rekte hij zich uit, waarna hij haar losliet en uit bed stapte. 'Ik ga me wassen,' zei hij eenvoudig. Of ze meekwam of niet was aan haar.

- Solor -
Tijdens het koken kon hij zich niet erg concentreren op de waterige groentensoep voor hem. Telkens dwaalden zijn gedachten af naar Aleron en naar hoe die hem had gered. Laine en Alice hadden het beiden gezien, en ook de andere elfen complimenteerden hem nu met zijn heldendaad. Solor begon steeds meer aan zichzelf te twijfelen en een zorgelijke frons verscheen op zijn voorhoofd. Was hij werkelijk jaloers? Had hij die waanbeelden gekregen omdat hij diep vanbinnen bang was dat hij er met Alice vandoor zou gaan? Hij lette even niet op, zodat een pijnsheut hem wakker deed schrikken toen zijn hand de hete ijzeren pan raakte. Solor hield zijn kaken op elkaar en woelde zijn hand enkel even door het nog koele zand achter hem. Intussen keek hij naar Aleron, die zich allerminst verdacht leek te gedragen. Hij gluurde vanuit zijn ooghoeken naar Alice. Ze had hem eerder niet alles over Aleron verteld. Hij wist heel zeker dat ze die middag op het strand bang was geweest voor Aleron. En niet alleen omdat hij hem had aangevallen. Of om wat Aleron had gezegd over het bedreigen van hem. Toch kon hij er de vinger niet op leggen wat Aleron zou hebben kunnen uitvreten. Hij besloot de zaak maar te laten rusten, uit angst als een bezitterige tiran over te komen op zijn meisje.

-Sidra-

"Hoe leuk het ook klinkt, het lijkt me geen goed idee," antwoordde Sidra. "Jij werd eerst ook aangezien voor Jörg door Artame hier, dus grote kans dat iedereen daar dezelfde vergissing maakt...En als je hem dan zo aanvalt, kan veel problemen opleveren lijkt me. Zoals Artame al zei, we moeten niet te erg opvallen." Al zou ze niet weten wat ze dan het beste konden doen, dus besloot ze het plannen maken maar over te laten aan de andere twee. Artame in het bijzonder.

Moira kwam overeind toen Jörg uit het bed stapte. 'Ik ga me wassen,' zei hij. in een reflex had ze de dekens al voor zich gehouden, ergens bleef ze preuts al kon ze zelf ook een wasbeurt gebruiken. ze kwam het bed uit, hoewel ze het onwennig vond volledig naakt te staan "is het goed als ik meee ga?" vroeg ze met onschuldige stem.

Alice hielp Solor bij het koken, ze merkte dat hij er niet helemaal bij was, vanuit haar ooghoeken zag ze dat hij zijn hand tegen de hete pan stoote. ze zag zijn fronzende blik vrijwel meteen daarna. ze legde de spullen neer waarna ze zijn hand pakte ze keek hem aan "waar ben je met je gedachten?" vroeg ze met een lichtelijk bezorgde glimlach.

- Artame -
Een arrogante betwetersgrijns verscheen op Artame's knappe gezicht. 'Zoals ik al heb gezegd, inderdaad. Dankje voor je bijval, Sidra.' Ze vouwde haar handen boven tafel, zodat haar ring zichtbaar werd. Ze had gewoon zin om dat opschepperige heethoofdje een les te leren. Alsof ze niets doorhad, praatte Artame verder. 'Het beste zou zijn als we zijn ouders konden vinden, natuurlijk. of de vader van Jörg. Zij zullen ons eerder geloven dan de mensen van Eirad.' Ze bespraken het plan verder in grote lijnen, Artame en Cailen, maar zodner iets concreets af te spreken.
---
- Cailen -
Terwijl Artame sprak, bewoog hij zich rusteloos op zijn stoel. Ze straalde zoveel gezag uit ineens, dat hij zich ongemakkelijk voelde. Hij antwoordde op haar vragen, maar zei niets meer uit zichzelf. En intussen bleef hij maar naar Sidra kijken, die net buiten handbereik zat. Zou hij iets opschuiven? Even over haar been strijken...of haar rug...? Een tintelend gevoel besprong hem, alsof er magie aan het werk was. Maar Cailen wist echt wel dat het gewoon de magie van zijn hormonen was en meer niet. Hij wilde van tafel. Hij wilde terug naar zijn kamer, met Sidra...
---
- Jörg -
'Yep...' zei Jörg, een kraan opendraaiend en zeep en twee handdoeken klaarleggend. 'Het is hard nodig.' Hij grijnsde er niet eens bij, maar begon het ergste zweet al van zich af te wassen. God wat haatte hij de morgens erna.
---
- Solor -
Hij keek om zich heen. ze zaten midden in het kamp en overal waren anderen.
'Niets bijzonders,' zei hij daarom maar. 'In ieder geval kan het wachten. Tot we alleen zijn, bedoel ik.' Hij zei het zorgelijk, en niet bepaald vrolijk. 'Het heeft te maken met Aleron en jou,' fluisterde hij uiteindelijk, hopend dat ze zou begrijpen dat hij bezorgd was om haar veiligheid.

Moira voegde zich bij Jörg om het zweet van zich af te wassen. ze sloot haar ogen toen het water in aanraking kwam met haar huid. bij wat voor vorm dan ook van water was ze altijd in haar element. wat ook niet verwonderlijk was als je haar gaves kende.

Alice knikte 'Het heeft te maken met Aleron en jou,' zei SOlor toen zacht. ze keek wat verbaasd "aleron en mij?" fluisterde ze terug "solor, geloof me er is niets tussen aleron en mij. daar hoef je je geen zorgen over te maken. ik houd van jou, en van jou alleen." ze perste een glimlach op haar gezicht, maakte hij zich nu werkelijk zorgen over het feit dat zij en Aleron samen iets hadden?

- Jörg -
Hij twijfelde even of hij haar misschien niet in het bad... maar nee, twee keer op een ochtend was waarschijnlijk teveel van het goede nu. Hij keek bezorgd naar de dekens. Er zat wat bloed op. Maar niet zoveel dat het gelijk opviel, dcaht hij. In ieder geval zou hij die schoonmaakster duidelijk maken dat ze er haar mond niet over open moest durven trekken. Hij begon zichzelf in te zepen, en toen in een opwelling ook Moira. Tenslotte had ze een lekker lichaam.
---
- Solor -
Hij hoorde nauwelijks wat ze zei. Zijn oren waren gefocust op het gesprek tussen Aleron en een van de andere elfen. Hij moest meer over die kerel te weten komen. Het drong eindelijk tot hem door dat Alice wat gezegd had. 'Oh nou, dat denkt ik niet hoor,' mompelde hij, ervan uitgaand dat ze had gevraagd of hij dacht dat Aleron iets van haar gedaan zou kunnen krijgen. Rusteloos bleef hij in de soep roeren.

-Sidra-

Ze probeerde te volgen wat er gezegd werd, maar verloor een beetje haar concentratie. Vooral toen Artame haar handen boven de tafel hield verloor ze alle interesse in het gesprek. Wat had ze eigenlijk een mooie handen, bedacht Sidra zich. Ze vroeg zich af wat Artame er allemaal mee zou kunnen doen, terugdenkend aan de massage die ze eerder had gehad. Foute gedachte, dacht ze en ze probeerde ergens anders naar te kijken. Hoewel het lastig was de gedachte weg te krijgen. Om te doen alsof ze luisterde keek Sidra Artame maar aan. Langzaam gleed haar blik echter wat lager. Sidra kon niet ontkennen dat Artame een goed gevormd lichaam had.

Alice keek verbaasd "solor. ik meen het." ze legde een hand op zijn gezicht en draaide die haar kant op. ze keek hem serieus en bezorgd aan. ze moest niets van die kwal hebben ze wilde Solor, ze hield van Solor.

Moira opende haar ogen kort toen Jörg haar begon in te zepen. maar al snel sloot ze deze weer en glimlachte ze terwijl ze van zijn aanrakingen genoot. Nee dit wilde ze niet meer opgeven Jörg hoorde bij haar, voor altijd

ooc: shit, Jörg zit aan haar vast he? xD
- Jörg -
Wat ging dat gemakkelijk. Ze was als was in zijn handen, kneedbaar tot elke vorm die hij wenste. Als hij dit volhield, kon ze nog weleens een handige dienares blijken. Hij dacht al niet meer aan haar als zijn gelijke. In bed lieten vrouwen zien wie ze werkelijk waren, en Moira was een bang, onderdanig meisje gebleken. Maar dat deerde hem niet zo. Hij hield van macht over anderen.
'Ga jij eens braaf in het bad zitten,' commandeerde hij haar, een vurige glimlach op zijn gezicht. 'Je bent nog te vies om hier al weg te mogen, hoor.'
---

- Solor -
Huh...wat meende ze? Solor keek haar even niet begrijpend aan. Haar gezicht stond bezorgd. Toen zag hij een elf Alice wenken en hij begreep daaruit dat ze hem had gezegd dat ze zo terug zou zijn. 'Maak je maar geen zorgen hoor, ik red me wel alleen.' glimlachte hij, al moest hij die glimlach forceren. Hij gokte erop dat dit de juiste reactie was.
---
- Cailen -
Hij schoof iets dichter naar Sidra toen enhield zijn ogen op Artame gericht om niet ongeïnteresseerd te lijken. Intussen begon hij ingewikkelde patronen te tekenen op Sidra's rug, afcirkelend naar haar heupen...en toen haar bovenbeen.
---
- Artame -
'En op die manier moeten we het wel voor elkaar krijgen om hier zonder kleerscheuren en gezichtsverleis vanaf te komen,' besloot Artame haar plan. Cailen keek haar braaf aan, maar Sidra had een vage blik en hield haar hoofd iets te laag om haar in de ogen te kijken. Artame grijnsde, al voelde ze dat de aantrekkingskracht die ze op Sidra uitoefende dit keer wederzijds was. Stilletjes nam ze een slok van haar water. cailen had intussen alleen nog maar oog voor Sidra. De schoenen, besefte Artame. Ze glimlachte. Het leek haar leuk om te kijken wat twee magische voorwerpen gecombineerd voor effect zouden hebben.

OCC: jep, muurvast

Moira keek Jörg aan met een glimlach, gehoorzaam klom ze het bad in. "beter zo?" vroeg ze lichtelijk uitdagend al was het toch nog wat ingehouden. het was leuk, maar vreemd en nieuw.

Alice zag een niet begrijpende blik in Solor's ogen 'Maak je maar geen zorgen hoor, ik red me wel alleen.' zei hij daarna, de elf had ze niet gezien "wat bedoel je?" vroeg Alice op haar beurt niet begrijpend "Solor ik houd van je.." ze zag zijn geforceerde glimlach. had hij net zo lopen piekeren om te zeggen dat hij haar niet meer wilde? was dat de reden van zijn terughoudendheid geweest?

- Solor -
'Dat weet ik, Alice. En dat is ook waarom ik je moet spreken.' Hij zei het ernstig. Waarom keek ze ineens zo raar? 'Maar volgens mij kun je beter eerst naar hem toe gaan.' Hij wees in de richting van de elf, waar Aleron nu net naast was gaan staan, tot zijn ongeluk.
---
- Jörg -
'Bijna...' zei Jörg, waarna hij zich eveneens liet zakken. 'Maar ik heb toch liever dat je...' voor hij haar zijn verzoek met betrekking tot haar benen kon overbrengen, hoorde hij de sleutel in het slot. 'Godverdomme, wat nu weer!' Zonder enige omhaal duwde hij Moira achetrover in het bad, zodat ze niet meer boven de rand uit kwam, en sloeg hij een handdoek om zijn middel. Erika kwam binnen met een arts. Jörg vergat de kraan uit te draaien toen hij op haar toeliep, furieus.
'Ik weet dat je mijn verloofde bent, maar hoe vaak moet ik je nog vertellen dat je eerst moet kloppen!?' snauwde hij. 'Je timing is zo oerstom, dat ik begin te denken dat je het erom doet!' Hij zag haar kijken naar de handdoek en trok hem iets steviger om zich heen. auw, dat zat ongemakkelijk.

Moira keek Jörg blozend aan 'Maar ik heb toch liever dat je...' voor hij zijn zin afmaakte duwde hij haar achterover. verbaasd door zijn reactie wilde ze overeind komen maar toen ze doorkreeg dat Erkia daar zat hield ze zich muisstil. echter bleef het water in de badkuip stromen. ze hield dit nog wel even vol, en anders zou ze onder water een bel kunnen maken om te ademen, al was er altijd nog het gevaar dat een verkeerde de kraan dicht zou draaien. ze slikte en wachtte af.

Alice keek om en zag Aleron staan, doordat ze de elf net niet zag wenken kreeg ze moeite haar tranen binnen te houden. ze keek Solor aan met angst in haar ogen, dit kon toch niet waar zijn!? ze deed een stap achteruit, ze wilde het niet horen, niet geloven. doordat ze niet keek waar ze heen ging struikelde ze over een stuk hout wat daar neergelegd was.

- Solor -
Hij schoot naar voren om haar op te vangen. Toen zag hij de tranen in haar ogen staan. 'Heb je je pijn gedaan aan dat stuk hout?' vroeg hij. 'Wat is er nu eigenlijk met je aan de hand? Ik dacht dat je tevreden was met hoe de zaken ervoor staan.' Hij trok vragend een wenkbrauw op.
---
- Jörg -
'Ik wilde een arts halen om je te helpen bij je...eh...probleem.' Erika leek enorm afgeleid door zijn handdoek en ergens had hij de neiging om de handdoek af te gooien, een paar keer op en neer te springen en haar te vragen of ze het wel goed kon zien. Wat een stomme geit. 'Welk probleem?' vroeg hij chagrijnig. 'Het probleem dat ik in bad wilde stappen maar ineens ongewenst bezoek kreeg? Jíj bent momenteel het probleem.'
'Ik snap dat je wat chagrijnig bent door je slaaptekort, maar zo hoef je niet tegen me te spreken,' zei Erika beledigd. Ze stuurde de arts weg en sloot de deur. 'En als je geen problemen hebt, mag je me gaan vertellen waarom je niet ingaat op mijn uitnodigingen.' Ze keek hem kwaad aan.
'Omdat ik geen goedkope uitnodiging wil, geschreven op beduimeld papier vol inktvlekken,' mopperde hij. Erika begon te pruilen. 'Als je wilt dat ik het huwelijk niet af ga zeggen, verwacht ik je na het avondeten in mijn kamer!' zei ze kwaad. 'Anders stuur ik al je gasten weg en hoef je hier nooit meer een stap te zetten!' Voor Jörg haar kon tegenhouden stond ze alweer buiten en sloot ze de deur van buitenaf af.
'Wel alle godverde...' Jörg liet een serie scheldwoorden los. Toen voelde hij iets nats langs zijn voeten sijpelen. Hij keek verschrikt naar de vloer, die inmiddels door het overstromende bad blank begon te staan. Ook dat nog. Hij twijfelde inwendig. het makkelijkste zou zijn om gewoon te doen wat Erika zei. diplomatiek handelen.

Alice keek hem aan "dat dacht ik ook." antwoorde ze vluchtig met trillende stem. ze kwam haastig overeind, ze was er niet aan toe die woorden van hem te horen, niet nu, niet in het zicht van iedereen. ze draaide zich om en lipe met grote passen weg. een traan rolde over haarhad zichzelf op wang wat haar tot rennen aanzette. de elf die Alice had gewenkt wilde haar volgen maar Aleron hield hem tegen "Ik ga wel, wacht hier maar." zei hij kalm. de elf knikte zich van geen kwaad bewust en Aleron volgde Alice.
een duivelse grijns stond op zijn gezicht.

Alice had zichzelf op behoorlijke afstand van de rest in het zand laten vallen. tranen kon ze niet tegenhouden, was het nu dan echt over. ze hoorde voetstappen achter zich maar probeerde het te negeren, misschien dat hij dan weg ging. zich niet bewust van het feit dat Aleron haar had gevolgd liet ze de tranen lopen. Aleron zag haar zitten, hij had alleen een grote zelf ingenomen grijns op zijn gezicht. dit was zijn kans. hij knielde naast haar neer en legde een hand op haar schouder "en nu doe je precies wat ik zeg." siste hij. geschrokken draaide Alice zich om al voelde ze de controle van haar lichaam verloren gaan. de blik in haar ogen werd dof. op dit zwakke moment hoefde Aleron nouwelijks moeite te doen haar in zijn greep te krijgen.
Aleron grijnsde breed waarna hij ervoor zorgde dat Alice hem begon te zoenen.

de rand van het bad was overgelopen. Moira kon niet goed meer horen wat er gezegd werd maar zonder moeite bleef ze onder water liggen. door water te sturen zorgde ze ervoor dat ze nog kon blijven ademen, maar toch hoopte ze dat Jörg snel terug zou komen.

-Sidra-

Sidra voelde hoe er lijntjes over haar rug getrokken werden en twijfelde er even aan of ze het zich alleen maar inbeeldde, of dat het ook echt gebeurde. Ze keek even opzij en zag dat Cailen het was die er mee bezig was. Oh ja, Cailen. Die was er ook nog. De persoon waar ze mee getrouwd was. Sidra vroeg zich af wat er gebeurd zou zijn als ze Artame ontmoet had voor ze met hem getrouwd, of voor ze hem zelfs maar had ontmoet. Hoe zou haar leven er dan uitzien? Niet dat ze niet van hem hield, of niet bij hem wilde zijn, ze was alleen nieuwsgierig.

- Cailen -
Hij rook haar geur steeds heviger, zoet en verleidelijk. Maar hij moest zich inhouden vanwege Artame... Hij keek steels naar de vrouw tegenover hem. Het was alsof ze ergens op wachtte. Het rusteloze gevoel in zijn lichaam maakte dat hij zich realiseerde dat hij in één ruimte zat met twee beeldschone vrouwen. Hoewel Artame natuurlijk niet kon tippen aan zijn Sidra.
---
- Artame -
De ring deed zijn werk goed. Sidra kon haar ogen niet van haar afhouden. Ze twijfelde of ze hen moest plagen. Ze kon ze gewoon wegsturen, of Cailen wegsturen...of... Een grijns verscheen op haar gezicht. 'Sidra liefje? Wil je mij een momentje alleen laten met Cailen, alsjeblieft?' Nu ze zich verzekerd had van Sidra's trouw, moest ze Cailen nog overhalen. Hij bood tenslotte de meeste weerstand tegen haar aanwezigheid. Ze grinnikte inwendig. Daarna kon ze altijd nog Sidra terughalen...
---
- Solor -
Hij keek haar even verbijsterd na, toen stond hij op. Een elf trok hem aan zijn mouw terug. 'Ik geloof dat ze even alleen wil zijn,' mompelde hij, Solors blik ontwijkend. Solor trok zich chagrijnig los. 'Natuurlijk niet! Er is niets gebeurd waardoor ze...' Hij schudde zijn hoofd en liep in de richting waarin Alice was verdwenen, toen een andere elf hem aanschoot.
'Wat?' vroeg hij. 'Denk jij soms ook dat ik iets verkeerds heb gezegd?' De elf schudde aarzelend zijn hoofd. 'Nee, maar ik wilde je zeggen dat Aleron al achter haar aan is gegaan. Als je geen problemen wilt...' Hij keek even verlegen naar de grond. 'Jullie zijn een leuk stel samen. Vrouwen worden wel vaker kwaad om niks, maar als je haar nu niet gaat troosten...' Hij keek Solor bezorgd aan.
'Bedankt voor je goede raad, maar ik wás al op weg om haar te troosten, voor jullie me ophielden!' gromde Solor. De twee elfen keken verbaasd, en deden toen vlug een paar stappen achteruit. Hij was behoorlijk angstaanjagend als hij kwaad was, die grote kerel. Solor liep het bos in met kalme passen. als hij als een halve wilde ging rondrennen, vond hij haar misschien niet op tijd. Hij had een pijnlijk gevoel in zijn maag. Dus die Aleron was naar haar toe. Dat kon niet goed zijn.
---
- Jörg -
Hij trok Moira overeind nadat hij de kraan dicht had gedraaid en de goot had opengeschoven, zodat het water een stuk weg kon lopen. 'Zo...' zei hij met een verleidelijke grijns. 'Waar waren we ook alweer?' Hij stak zijn hand in het water om haar aan te raken.

ALeron grijnsde en besloot een stapje verder te gaan. Hoewel ALice walgde van wat er gebeurde kon ze het niet plaatsen waarom ze het deed en waarom ze het niet kon stoppen. en het voelde niet eens goed. de tranen die over haar wangen stroomden waren het enige naast haar gedachte gang dat zijzelf nog in de hand had. op dat moment dwong haar lichaam zich over ALeron heen te buigen en drukte ze hem op de grond waarna ze hem heviger begon te zoenen, wat was er in hemels naam mis met haar!? ze hield van Solor niet van dit onderkruipsel. ze wilde van hem af springen maar in plaats daarvan glees haar hand onder zijn shirt over zijn borstkas. Aleron grijnsde en sloot zijn armen om Alice, vroeg of laat zou ze toegeven, ze had alleen dat duwtje in de rug nodig, en die had hij haar nu gegeven. rustig rolde hij boven op haar terwijl Alice hem intens bleef zoenen. zijn hand gleed over haar bovenbeen en trok haar rok omhoog, nu was ze van hem.

Moira werd terug overeind getrokken. ze smolt weg bij zijn verleidelijke grijns. Hij raakte haar aan waarna ze in een reflex haar hoofd wat achterover boog en haar rug holde. haar ogen sloten zich, "hmm.." stamelde ze volop blozend. ze opende haar ogen weer en keek Jörg aan waarna haar hand langs zijn arm gleed.

-Sidra-

"Natuurlijk." Liever was Sidra in de kamer gebleven bij Artame, maar als Artame wilde dat ze uit de kamer ging, dan deed ze dat. Momenteel zou ze alles voor haar doen. Ze stond op en liep de deur uit. Voordat ze de deur achter zich sloot keek ze nog even naar binnen, meer om nog een laatste blik op Artame te kunnen werpen, dan om Cailen een glimlach toe te werpen. Al deed ze het wel allebei. Op het moment dat ze de deur gesloten had voelde ze zich ineens heel anders. Wazig, een beetje duizelig alsof ze te snel was opgestaan. Sidra vroeg zich af waarom ze net zoveel tijd had gedacht aan Artame, terwijl Cailen recht naar haar had gezeten. Sidra wilde helemaal niet aan haar denken. Ze wilde bij Cailen zijn. Geen twijfel mogelijk. Alleen kon het nu niet, daar Artame haar had gevragen ze alleen te laten.

- Solor -
Wat waren vrouwen toch lastig, dacht Solor, teriwjl hij bezorgd het bos afzocht op de twee verloren elfen. Het duurde niet lang, voor hij het gesnik van Alice hoorde. Hij liep rustig in haar richting, omdat hij niet de indruk wilde wekken dat hij kwaad was. Maar toen hij Alice zag, en vooral de bezigheidstherapie die Aleron haar gaf, sloeg iets in hem door. Wat was dit? waarom deed ze dit? Had ze aan hem toegegeven omdat ze nog steeds bang was voor zijn bedreigingen? Of was dit een soort beloning voor hem omdat hij haar leven had gered? Of...Solor kon zelfs de egdachte amper verdragen. Hield ze van hem?
'Alice...' Hij kon het niet langer aan om daar te staan en niets te doen.
Zelfs als Alice hem niet meer wilde, zou hij haar niet met die Aleron laten gaan zonder dat die gluiperd een flinke muilpeer had ontvangen als felicitatie met zijn overwinning.
Hij stampte op het tweetal af en tikte Aleron op zijn schouder.
'Pardon kerel, maar onder je ligt iets wat van mij is.' Hij sloeg hem onder zijn kaak met alle kracht en woede die hij in zich had. Aleron vloog zelfs een stukje op, voor hij roerloos bleef liggen. Toen keek hij even op Alice neer, voor hij zich resoluut omdraaide.
'Sorry dat ik stoorde.' zei hij bruusk, haar tijd gevend om zich weer toonbaar te maken. 'Maar ik wilde even met je praten voor je verder gaat met hem.'
---
- Jörg -
Hij zei haar niets over Erika's eis. Waarom zou hij ook. Hij hoefde aan niemand verantwoording af te leggen. Hij was haar bezit niet en bovendien was Erika puur zakelijk. Hij reageerde daarom al zijn frustraties op een aangename manier af op Moira, zonder er ook nog maar met een woord over te reppen.
---