RPG 1: 'Poorten van Illusie'

Moira keek hem aan en glimlachte half "u-uhu.." stamelde ze weer net zo terughoudend als dat ze was voor ze had gedronken. in een flits herrinerde ze zich hoe ze over Jörg heen had gehangen, hoe ze hem had gezoend hoe ze naar hem begon te verlangen. ze schoot geschrokken overeind. ze had geen idee of er meer was gebeurd. ze zag haar nachtjapon en verlegen trok ze haar deken ervoor.

"NEEEEEEE!!!" gilde Alice. ze smeet haar zwaard naar het wezen. en rende er op af. "Alice!" riep Laine kordaat zijn hadn hief hij op en een energie bal knalde het wezen weg, tijdelijk. Alice was sterker dan hem geworden door de andere omgeving waarin ze was opgegroeid. maar toch hij was nu niet vermoeid.

Het wezen keerde zich onmiddellijk tegen de nieuwe dreiging. Ze bloedde uit vele wonden, maar haar honger dreef haar ertoe deze prooi niet op te geven. Ze snakte naar zijn bloed, naar de lichtmagie die erin verborgen lag. Ze zag het elfenmeisje bij haar prooi en ze liet haar ranken het kind omwikkelen.
'Jullie zijn lassstig, Elfjes. Laat mensssje doen. Het isss al te laat voor hem.' Ze maakte een gorgelend geluid dat erg leek op een lach, voor ze Alice optilde en naar Laine smeet. Daarna kroop ze met veel moeite terug naar haar prooi. Hij zou haar weer sterk maken.
---
- Jörg -
'Waarom ineens zo preuts, Moira?' vroeg Jörg verbaasd, waarna hij kort geeuwde. 'Herinner jij je gisteravond dan niet meer? Hoe gezellig we het samen hadden?' Hij glimlachte charmant naar haar en haakte een hand achter de deken, om die vervolgens weg te trekken. 'Er is geen reden meer om je voor me te verstoppen, schatje.'

Moira keek Jörg met grote ogen aan en snakte even naar adem. "w-wat?" stamelde ze zichzelf nog altijd proberend te verbergen. Ze was toch niet echt met hem naar bed geweest? waarom kon ze zich dat niet herrineren, had hij haar echt naakt gezien?

Alice knalde tegen Laine aan voor ze het wist ze strompelde overeind "SOLOR!!" gilde ze. Laine probeerde overeind te komen.
Aleron werd langzaam aan wakker. hij kreunde van de knal die hij had gehad. hij keek op toen hij Alice hoorde gillen en zag Solor, perfect nu zou hij steven en dan.. hij vloekte zonder er geluid bij te maken. dan zou hij nooit meer vertrouwen terug verliezen, daarbij als hij nu de held zou uithangen kon hij Laine Solor laten verdenken en hem op die manier nog meer pijn laten bezorgen. hij wilde allee niet dat ze zijn krachten zouden ontdekken. hij trok zijn zwaard "zeg lelijkerd." siste hij terwijl hij zich los kapte "het is lijd voor een snoeibeurt." hij was ind e tussentijd naar het wezen en Solor gekomen en haalde uit naar het wezen met zijn zwaard. nu moest Alice van hem houden, toch?

- Jörg -
Hij keek haar verongelijkt aan. 'Bedoel je dat je je niets meer herinnert van de vorige avond?' Hij dacht aan de kussen, aan hoe hij even haar heup had geraakt en een glimp had opgevangen van... Hij keek haar hartstochtelijk aan.
---
- Solor -
Het eerste wat hij zag toen hij bijkwam, was Aleron die met ene groot zwaard naast hem stond. Hij verzamelde alle kracht die hij in zich had en schopte naar Alerons schenen. 'Blijf...van...Alice...' gromde hij. Hij ademde gejaagd, wachtend tot de kleurige donkere vlekjes voor zijn ogen verdwenen.

Alice strompelde overeind "wow Solor rustig!" antwoorde laine terwijl ook hij overeind kwam "Aleron heeft zojuist je leven gered." ALeron lag op de grond, een valse grijns wierp hij richting Solor zijn plan werkte nu al. ALice kroop naar SOlo "Solor!? gaat alles met je?" van de schrik waren een aantal tranen ontsnapt. "ik dacht dat ik je zou verliezen." Aleron zijn grijns verdween als wolken voor de zon. Laine echter hielp hem overeind.

Moira slikte, dus ze was echt met Jörg naar bed geweest, waarom herrinderde ze zich daar niets meer van, ze kon zich herrineren dat ze het wilde op dat moment, de kast al was het tussen in wat vaag. ze schudde haar hoofd om de blik van haar gezicht te krijgen. ze keek jörg aan en zag de hartstochtelijkheid in zijn ogen. "o mijn god.." stamlede ze zacht, bijna onverstaanbaar.

- Jörg -
'Je god?' Jörg lachte zacht. 'Hou het voorlopig maar op je minnaar hoor.' Hij trok haar tegen zich aan. 'En ga nou niet weer zeggen dat je niet meer van me wilt dan lieve woordjes.'
---
- Solor -
'Wat? Hij?!' Solor probeerde zich overeind te werken, daarbij half leunend op Alice. 'Hij probeerde juist van me af te komen zodat hij Alice kon versieren.' Hij keek weg van Laine en keek Alice aan. 'Het is goed, meisje,' zei hij zacht, weer een en al tederheid. 'Ik voel me steeds beter.' Met de dood van het wezen trok ook haar magie uit hem.

Moira keek Jörg aan, weer sloeg haar hart op hol. ze probeerde naar hem te glimlachen al was ze bloed nerveus. 'En ga nou niet weer zeggen dat je niet meer van me wilt dan lieve woordjes.' zei hij. een rare kriebel voelde ze in haar maag en ze slikte terwijl ze hem aan keek. ze kon geen woord meer uitbrengen, was ze ontmaagd?

Aleron schudde zijn hoofd "ze heeft je vast flink te pakken gekegen Solor, geen zorgen ik vergeef het je." Laine wist even niet wat te zeggen maar scudde zijn hoofd "ik denk dat we jullie beter terug kunnen brengen naar het kamp.
ALice knikte naar hem en glimlachte waarna ze hem omhelsde.

- Solor -
'Maar hij...' Solor zweeg en ontweek Alerons blik. Hij kon niet met zekerheid zeggen dat hij het zich niet allemaal ingebeeld had. Tenslotte had hij de laatste keer gedacht Sol te zien...en Alice die Sol aanviel. Toch had Alice nooit een opmerking over Sol gemaakt. Solor begreep dat hij zijn woede maar beter voor zich kon houden.
'Bedankt dat je Alice gered hebt,' zei hij daarom, al voelde het alsof hij iets smerigs op zijn tong had liggen. '...en mij.' Hij voelde de behoefte om zijn mond te gaan spoelen. Bezitterig legde hij een arm om Alice' middel. Gewoon, voor het geval hij het zich niet verbeeld had. Hij vermomde dat gebaar echter door te doen alsof hij zich door haar overeind liet helpen.

---
- Jörg -
'Blijf alsjeblieft niet zo kijken alsof ik de verschrikkelijke sneeuwman ben naast wie je wakker bent geworden,' zei Jörg, lichtelijk gepikeerd. 'Dat verdien ik niet na hoe lief ik voor je ben geweest.' Hij trok haar ruw naar zich toe en kuste haar vol overgave op haar mond.

Even schrok Moira door zijn onverwachte beweging. haar hartslag versbelde en ze verstijfde even, al duurde dat niet lang. ze liet haar ogen zichzelf sluiten en zoende Jörg terug, de kriebels in haar maag werden erger, en de herrinering van de gevoelens die ze had voor ze.. haar ademhaling versnelde alleen al bij die gedachte.

Aleron keek vuil op SOlor en Alice neer al zorgde hij ervoor dat Laine dat niet zag. ALice kwam overeind en ondersteunde Solor op haar beurt ook voor zover haar dat lukte. Laine knikte "wel, ik denk dat we het beste naar de andere terug kunnen gaan.'

- Solor -
Hij ontmoette onzeker Alerons blik, maar hij kon er geen gevoelens in aflezen. Daarom keek hij ook meteen weer weg. Hij was nog steeds behoorlijk duizelig. Eenmaal overeind zorgde hij er echter voor dat Alice ook op hem kon steunen. Haar kleine lichaam tegen het zijne maakte dat hij zich beschermd voelde. Ze was bij hem, dus wat er ook gebeurd was, wat voor stommiteit hij ook had begaan, ze had er niet ernstig onder hoeven te leiden. 'Het spijt me dat ik me weer in de nesten heb gewerkt,' fluisterde hij vol berouw tegen haar. Ik zweer je dat het dit keer niet mijn bedoeling was om alelen op pad te gaan, maar de elf waarmee ik vertrok...' Hij aarzelde even. 'Ik raakte hem kwijt.' Hij overwoog even om haar alles te vertellen over Aleron en zijn rare krachten, maar zolang hij er niet zeker van was dat het echt gebeurd was... In ieder geval zou hij het er niet met haar over hebben zolang Aleron en Laine binnen gehoorsafstand waren.
---
- Jörg -
'Kijk, zo moeilijk is het toch niet?' Het viel hem op dat ze weer net zo bang was als de vorige nacht. Zou ze zich dan echt niets meer herinneren van... Een duivelse gedachte kwam bij hem op. Als ze werkelijk niet meer wist wat ze had gedaan met hem, kon hij het net zo goed een beetje aandikken...
'Ik wil dat je me weer net zo vurig liefhebt als vannacht, schone vrouwe...' zei hij zwoel. Hij rolde zich op haar, licht en lenig als een panter. verleidelijk glimlachend keek hij op haar neer.

Alice keek SOlor aan "het kan me niet schelen wat er gebeurd is.. zolang jij maar veilig bent." fluisterde ze zacht terug ze legde haar hand tegen zijn wang aan "ik was niet van plan je te verliezen." ze probeerde te glimlachen ondanks die gedachte.
Laine besloot voorop te gaan lopen met Aleron, Alice en Solor zouden wel volgen.

Moira keek hem aan, haar ademhaling versnelde en haar hart ging tekeer, ze had het dus echt gedaan. nog altijd kon ze het maar nouwelijks geloven. ze zag zijn verleidelijke glimlach, al was ze ergens nog bang. ze slikte en keek hem blozend aan. ze had geen idee wat ze nu zou moeten doen, kunnen doen of horen te doen, dus ze bleef liggen en verzette zich niet.

- Solor -
'Toen Laine en Aleron doorlipen, hield Solor zijn pas iets in. Hij keek naar Alice en glimalchte warm naar haar. 'Dat doe je ook niet Alice. Onkruid vergaat niet.' Hij legde zijn hand over de hare en genoot van haar hand tegen zijn wang. Hij sloot even zijn ogen. 'Ik zou Aleron dankbaar moeten zijn, maar ik heb zulke vreemde herinneringen in mijn hoofd...misschien van het gif van dat wezen.' Hij lachte en opende zijn ogen weer om haar aan te kijken. 'Maar eigenlijk wil ik dat het liefst vergeten.' Hij deed een stapje dichter naar haar toe. 'En dat gaat erg snel als ik maar aan jou denk...' Hij trok haar in zijn armen, voorzichtig, zodat ze zich los kon trekken als ze er geen behoefte aan had. Hij kon nog steeds bijna niet geloven dat de prinses van hem hield, al was hij er zielsgelukkig mee.
---
- Jörg -
Hij grinnikte duivels toen hij haar daar zag liggen, verdoofd als een konijntje dat in de loop van een jagersgeweer staarde. Hij streek over haar schouder, langs haar sleutelbeen naar haar hals, waar hij zijn hand even liet liggen. Hij voelde haar hart bonzen. 'Toe nu Moira, hou daarmee op, alsjeblieft. Of wil je mijn weerloze prooi worden?' Hij kon niet ontkennen dat het gevoel van macht hem opwond. Macht over haar, macht over haar lichaam. Hij trok met zijn vinger een lijn die eindigde bij de knoopjes van haar nachtjapon. Hij haakte zijn vinger achter het bovenste knoopje, trok, en het knoopje sprong eraf. Hij keek om haar reactie te zien, zijn blik die van een uitgehongerd roofdier.

Alice keek hem aan ze glimlachte "misschien moet je zo maar even naar de arts toe. voor de zekerheid." Solor trok haar in zijn armen, ze haalde even diep adem waardoor het voelde alsof een zware last van haar schouders viel. ze sloot haar armen om hem heen en keek hem aan. "ik houd van je" zei ze met een glimlach, gelukkig om het feit dat hij die woorden nog kon horen, wetend dat het ook anders had af kunnen lopen.

Jörg streelde langs haar hals waardoor een zachte kreun ontsnapte. 'Toe nu Moira, hou daarmee op, alsjeblieft. Of wil je mijn weerloze prooi worden?' zei hij ze keek hem aan maar even vergat ze te ademen toen het bovenste knoopje lossprong. snel ving ze zichzelf op en nam ze een hap lucht. ze slikte even al probeerde ze zichzelf ook te ontspannen, het was immers toch niet meer de eerste keer, al had ze er moeite mee dat ze die keer niet meer kon herrineren. ze sloot voorzichtig haar ogen en holde haar rug lichtelijk.

- Jörg -
Toen hij zag hoezeer ze zich aan hem overgaf, had hij geen behoefte meer aan finesse. met vaardige handen knoopte hij haar nachtjapon open, waarna hij het kledingstuk zo ver mogelijk van het bed af smeet. Hij ga zijn verlangende ogen goed de kost. Het was beter dan hij zich had kunnen voortsellen. Moira was een prijs die de moeite wel waard was. Hij streelde haar zachte huid, zich niet langer inhoudend. Ze durfde zich dus niet meer te verzetten? Hij wilde haar. Met veel ongeduld nam hij ruw de laatste kleding weg die hen nog van elkaar scheidden en nam hij bezit van haar. Weg was de tederhied. Wat overbleef was pure, bezitterige lust. Hij zorgde er echter wel voor dat hij haar geen pijn deed. Nou ja, zo min mogelijk zonder zich in te hoeven houden...

---
- Erika -
Ze had die nacht nog eens goed nagedacht over haar daden van de vorige avond. Peinzend staarde ze nu in de goudomlijste spiegel op haar kamer, gedachteloos - hoe kon ze ook anders - haar blonde krullen borstelend. Misschien had ze veel te overdreven gereageerd. Cailen Braeden stond bekend om zijn slechte humor, net als die verrotte neef van hem, Edgar. Erika zuchtte en trok haar mooiste jurk aan. Het feit dat haar vader haar die ochtend had getroost met een nieuwe gouden broche hielp ook wel mee bij het verwerken van haar verdriet. Ze zou hem misschien maar haar excuses aan moeten bieden. Ze liep vrolijk neuriënd in de richting van zijn kamer. Haar sleutel had ze bij haar vader moeten inleveren, maar ze kon altijd nog aankloppen en luisteren of hij nog binnen was.
---
- Solor -
'Je weet dat ik ook van jou houd, Alice. Meer dan van al het andere in de wereld.' Hij kuste haar en sloot genietend zijn ogen, haar dichter tegen zich aandrukkend, alsof zijn leven ervan af hing.

Moira schrok van Jörg zijn omkeer, al liet ze hem al snel zijn gang weer gaan. ze sloot haar armen om hem heen zich niet bewust van Erika aan de andere kant van de deur ontsnapte er enkele kreunen uit haar mond.

Alice sloot haar ogen en zoende Solor terug. hij drukte haar tegen zich aan, en zij hielp hem door zichzelf ook tegen hem aan te drukken. ze vergat Laine, ALeron en de andere elven die nu op hun zouden moeten wahtten.

- Solor -
Hij dacht aan die middag op het strand, en zijn kussen werden heviger. Hij wist dat het nog behoorlijk lang kon duren eer ze weer zo'n moment konden beleven, maar erover fantaseren kon vast geen kwaad...' Hij streek over haar blote rug en sloot zijn ogen. Wat als haar hele huid nu zo lekker glad en zacht aanvoelde...Hij kreunde zachtjes. 'Alice...'
---
- Jörg -
Hun naakte lichamen nog verstrengeld, keek Jörg grijnzend op haar neer. De dekens vormden een onontwarbare massa ergens rond zijn kuiten, maar hij wilde voorlopig ook nergens heen. Hij hijgde licht, haar strelend en haar bekijkend. 'Zo...was dat nu zo vreselijk, mijn kleine duivelse heksje?' zei hij, opzettelijk de term "heks" gebruikend om haar te plagen.
'Hoe voelt het nu om geen maagd meer te zijn?'
---
- Erika -
Ze kwam aan bij Cailens kamer, maar er werd niet gereageerd op haar geklop. nieuwsgierig legde ze haar oor tegen de deur. Ja, nu hoorde ze wat... een zacht gemompel...of gekreun... Hoofdschuddend stond ze weer overeind en zwiepte ze haar haren naar achter. Haar mond stond ontevreden. Wat kon die kerel een lawaai maken als hij sliep zeg! En daar zou zij naast moeten liggen. Ze besloot kordaat een arts te halen om hem van dat gekreun en gesnurk af te gaan helpen. Achter haar leek het lawaai door de deur heen nog te verhevigen ook! Ze versnelde haar pas.

Moira keek hem aan, glimlachend ze streelde zijn zij 'Hoe voelt het nu om geen maagd meer te zijn?' het drong niet meteen tot haar door toen hij het zei maar toen het door drong vergrote haar ogen zich "w-wat? maar ik dacht?.." stamelde ze. haar hartslag versnelde zich, vandaar dat ze zich niets had kunnen herrineren, hoe kon hij haar zo voor de gek gehouden hebben?

"hmm" kreunde Alice zacht toen Solor heviger begon te zoenen. ze sloot haar armen stevig om hem heen. ze trok zich omhoog zodat ze meer op dezelfde hoogte waren. "solor.." kreunde ze zacht niet door hebbend of er aan denkend dat er nog een groep van elven hun kant op zou komen voor hulp voor Solor.

- Jörg -
Hij trok vragend een wenkbrauw op, niet begrijpend waar ze zich nu ineens weer zo nodig druk om moest maken. 'Wat dacht je?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Dat het de eerste keer niet zo geweldig kon zijn? Ik hoor dat ze dat vaak vertellen aan jonge meisjes.' Hij grijnsde charmant naar haar.
---
- Solor -
'Hij wilde haar nét voorstellen om naar een iets veiligere en meer afgelegen plek te verhuizen, toen hij een zachte giechel hoorde. Met een ruk keek hij op en liet hij Alice haast vallen van de schrik, zijn hoofd rood van diepe schaamte. Dat was nou al de tweede keer die dag dat ze betrapt werden. gelukkig was het de jongste elf van de groep maar, die blijkbaar vooruit was gelopen. Het joch grijnsde pesterig naar hen. 'Zohoo, die voelen zich al een stuk beter, zie ik al wel...' zei hij grijnzend. Hij boog daarna even voor Alice. ' Mijn excuses, prinses, ik neem u niets kwalijk.' De grijns bleef echter.

"w-wat?" stamelde Moira "Jörg dit is niet grappig." ergens wilde ze hem van zicg af drukken, maar nu hij zi dicht tegen haar aan lag wist ze niet zeker of ze dat wel wou. ze keek hem aan, niet wetend hoe hierop te reageren, al wist ze wel dat als hij haar ooit zou verraden.. maar dat zou hij toch nooit doen. niet hij.

Alice viel bijna omver toen SOlor haar verschrikt losliet. ze keek niet begrijpend maar zag toen de jongeste elf. weer kreeg ze een kreur al kon ze een kleine betrapte grijns niet onderdrukken. Mijn excuses, prinses, ik neem u niets kwalijk.' "pestkop" grinnikte Alice alleen terug naar de elf. "het gaat inderdaad een stuk beter," zei ze terwijl ze hem aan keek "dus het zou fijn zijn als jullie weer terug naar het kamp gingen" ze keek de lef uitdagend grijnzend aan, puur om zijn reactie te peilen, en een beetje te klieren.

- Jörg -
'Hoe bedoel je nou, niet grappig?' lichtelijk geërgerd keek hij haar aan. 'Zeg nou eens wat je bedoelt. Ik volg niets van jouw logica, mens.' Hij streelde haar zij, in de hoop haar terug te brnegen tot de staat waar ze zo'n tien seconden terug nog in hadden verkeerd.
---
- Solor -
Hij sloeg volledig dicht uit schaamte. Zijn hart hamerde van het betrapt worden. Stilletjes knikte hij toen Alice zei: 'het zou fijn zijn als jullie weer terug naar het kamp gingen.' De jonge elf grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Ik laat jullie maar niet nog langer alleen. In ieder geval komt Solor nu met mij mee. Hij heeft gisteren een weddenschap van me verloren en moet nu mijn beurt overnemen om te koken.'

bij die ene aanraking sloot Moira haar ogen en kreunde ze zacht. één aanraking en alles was vergeven.ze sloeg haar armen om zijn nek en plantte een zoen op zijn mond. niet doorhebbend hoe naief ze werkelijk was.

Alice schudde grijnzend haar hoofd "goed dan" ze keek op naar Solor "dan help ik je wel bij het koken." ze gaf hem een zoen op zijn mond waarna ook de andere elven aankwamen.
één van de elven schudde grijnzend zijn hoofd "ik dacht dat we moesten helpen maar ik geloof dat dat nu niet meer nodig is." hij lachte even.

Marx wachtte nog even af of er meer zou komen en toen dat niet kwam knielde op de grond. Ghost kwam aanlopen en begon drukte zijn snuit tegen marx' gezicht. Marx gelimlachte onbewust en gaf het beest een klopje op de zij. Ghost gaf meteen reactie en een slijmerige tong kwam naar buiten en bewoog over Marx heen. Toen werd Ghost weer onzichtbaar en niet lang erna was het geluid van struiken die bewogen te horen. Marx stond rustig op en leek even het wezen na te staren, terwijl het slijm van de tong op zijn gezicht zat. Hij sloot even zijn ogen en degene die oplette zou zien dat het slijm begon te verdwijnen. Om preciezer te zijn, het leek zijn huid in de trekken. De wond boven zijn oog begon te vervagen en verdween tenslotte, terwijl zijn tatoeage niet verdween. Marx keek weer naar de twee draken. "Ik ga weer naar de poel. Ik denk dat de antwoorden daar liggen." Meteen hij zijn dolk in de hand en liep de bossen in. Hij had een idee hoe ze het snelst moesten komen. en daarnaast was hij in staat om ghost te volgen.

- Jörg -
'Wat ben je toch makkelijk als je eenmaal getemd bent,' grinnikte Jörg. Hij trok haar opnieuw tegen zich aan, haar bezitterig omhelzend. 'geloof me,' fluisterde hij in haar oor. 'Je gaat hier geen spijt meer van krijgen.'
---
- Solor -
Hij duwde Alice zachtjes van hem af, zenuwachtig lachend. 'Alsjeblieft Alice, niet waar iedereen bij is,' smeekte hij haar, zijn oren en kaken steenrood. Als hij nog veel langer in dit gezelschap bleef zouden de bloedvaatjes in zijn gezicht nog klappen van dat voortdurende blozen. Hij kon het echter niet laten te grijnzen en haar hand te pakken. Zolang zij die Aleron maar niet ging zien als haar grote held, had hij eigenlijk geen reden om jaloers te worden.
---
- Cailen -
'Hmm, we zouden eigenlijk moeten gaan hè?' mompelde Cailen, bedwelmd door haar zoete geur. 'Maar je ruikt zo onweerstaanbaar... Wat zou ik er niet voor geven om ons nu los te kunnen haken van die lekke tobbe van de kapitein.' Zijn hand streek over haar buik, maar toen vond hij zijn zelfbeheersing weer. Met tegenzin maakte hij zich van haar los en zuchtte hij eens diep. 'We moeten inderdaad maar gaan, voor ze in een grasrokje gaat ronddansen of iets dergelijks.' Niet dat dat het ergste zicht ooit zou zijn...maar hij haatte dat opdringerige mens. Hoe had dat kind ooit zo hoog in rang op kunnen klimmen? Zeker vriendjes met een hooggeplaatst...Zijn maag kwam in opstand toen hij besefte dat ze had gezegd dat hij niet de eerste naakte prins was die ze had gezien. Over jezelf omhoog slapen gesproken...

-Sidra-

Zijn hand streek over haar buik en veroorzaakte een dusdanig fijn gevoel, ze kon zich niet herinneren het ooit eerder gevoeld te hebben. Niet zo heftig tenminste. Met veel tegenzin wist Sidra te zeggen: "Je hebt gelijk, we moeten gaan." Ze maakte zich voorzichtig van hem los, puur om te voorkomen dat ze nog erger in de verleiding werd gebracht terug de slaapkamer in te duiken, en ze liep aan. Toen ze een paar stappen gezet had, stond ze stil en draaide ze om, om t zien of Cailen haar wel volgde.

- Cailen -
Hij keek hoe ze overdreven heupwiegend het dek op liep. Vanwaar dat charme-offensief? Hij zou echter wel de laatste zijn om erover te klagen. Grijnzend liep hij de passen op haar in, om vervolgens haar hand te pakken. De loopplank was verbreed en het slagschip, de Annan, was iets verder van hen af gaan liggen, zodat de plank minder stijl lag. Cailen Voerde Sidra mee naar het hoge achterdek, zodat ze samen de loopplank op konden stappen. Hij stuurde haar zacht aan haar schouders de plank op.