RPG 1: 'Poorten van Illusie'

-Sidra-

Bij de heilige Sawane! Wat had dat goed gevoeld, nog steeds een beetje eigenlijk. Sidra lag heerlijk tegen Cailen aan te doezelen. Ze wilde hem overstelpen met kussen, maar was er niet toe instaat. Ze kon nog net haar hand ertoe aanzetten hem over zijn schouder en arm te strelen. Het was alsof alle energie uit haar lichaam verdwenen was, op een goede manier. Momenteel wist ze maar een ding uit te brengen: "Waar in vredesnaam haal jij toch telkens je trucjes vandaan?"


ooc: iemand moet het boeketreeksgehalte op peil houden, toch?

OOC: Waarom krijgen alleen Cailen en Sidra de boeketreekstijd?. Dat is erg oneerlijk ten opzichte van Solor en Jörg... Die zich maar braaf moeten gedragen omdat Cailen al zo bezig is.

- Cailen -
Hij grinnikte en nam haar hand in de zijne. 'Het is een lang verhaal en ik betwijfel of je de details wel zou willen horen. Laten we het er even op houden dat ik dat niet braaf uit boekjes heb geleerd.' Hij keek haar even aan met pretlichtjes in zijn ogen. 'Of je moet echt héél nieuwsgierig zijn...'
---
- Jörg -
'Staatsgeheim?' Hij voelde de woede opborrelen toen hij besefte wat het was dat zijn vader hem nu ging zeggen.

- Madoc -
'Ga er maar even voor zitten, jongen.' Hij zuchtte diep. Als hij alles er in één keer uit zou gooien, was hij er het snelst vanaf, besloot hij.
'Je moet weten dat jouw huwelijk met Erika heel wat meer zal betekenen dan zomaar het huwelijk van een prins.' Hij keek Cailen strak aan. 'Mijn vader, jouw grootvader, heeft een paar jaar terug de lijn van troonopvolging weten om te buigen. Niemand weet hiervan en het is ook de bedoeling dat niemand dit ook te weten komt...' hij aarzelde even. 'Vooral Jörg niet. Hij haat je nu al omdat je geleerder en populairder bent dan hij.'

- Jörg -
POPULAIRDER!? Hij wilde het uitschreeuwen, zo verontwaardigd was hij. Hij bewaarde echter zijn ijzige kalmte, al jeukten zijn vingers om hem iets aan te doen. Cailen zou tenslotte toch de schuld ervan krijgen...
'Jörg is succesvoller dan ik hoor.' kon hij het niet laten te zeggen. 'En hij zal een goede koning zijn, ooit.'

- Madoc -
'Daar denken sommigen anders over,'zei Madoc kortaf. 'Ik ook, overigens. Laatst verdwenen drie van mijn schepen in het niets, samen met die leegloper. Nog geen briefje of iets liet hij achter.' Hij schudde zijn hoofd. 'Het doet me pijn, Cailen, maar ik moet je vertellen dat hij...je broer is. Hij is net als jij een zoon van mij. je moeder en ik...Het mocht niet zo zijn. Ze was zwanger toen ze met je vader trouwde.' Hij boog teneergeslagen zijn hoofd. 'En omdat je mijn zoon bent, heeft mijn vader je benoemd tot de volgende troonopvolger in de lijn.'
---
- Jörg -
Hij hoefde absoluut geen moeite te doen om woede en verontwaardiging te laten klinken. Razend was hij, witheet van razernij.
'Ik wil die rottige troon niet, madoc!' schreeuwde hij. 'Je bent Jörgs vader en de troon behoort hém toe! Jörg is een wettig kind en de oudste! Híj moet regeren! Hij! HIJ!' Hij smeet in zijn woede een porseleinen vaas aan diggelen op de vloer. Het was niet genoeg om de pijn te stuiten. Het was zo oneerlijk!
'Wat voor vader ben je als je zulk gedrag vertoont tegenover je zoons! Je bent een verachtelijk, egocentrisch zwijn dat bastaardzonen verwekt! Ik haat u!'
Met deze woorden stormde hij de deur uit en de gang in, verblind door woede en tranen. Cailen was zijn broer. Maar natuurlijk. Hij had het moeten weten toen zijn neef niet op Conann met zijn kromme poten leek, of op diens zielige hoer van een vrouw. Hij en Cailen waren de evenbeelden van Madoc.
Die teringlijer was zijn broer! En een bastaard ook nog eens! Wat bezielde die seniele oude gek om een halfbroed en een heksenzoon op de troon te laten komen?!
Hij leunde tegen de muur en sloeg er met zijn vuist tegen, zo hard, dat zijn hand bloedde. De pijn leidde hem af van de pijn in zijn hart en van de woede die maakte dat hij het liefst zijn vader tot bloederige pulp zou hakken.
---
- Madoc -
Hij staarde beduusd zijn zoon na. Hij had natuurlijk niet verwacht dat Cailen hem met open armen als zijn vader zou ontvangen, maar toch... Het deed hem pijn de dingen te horen die de jongen zei. Maar zijn besluit of dat van zijn vader zou niet gewijzigd worden. Het was vastgelegd, allemaal. Cailen zou de troon krijgen, of hij nu wilde of niet. Het was de enige manier om de troon veilig te stellen en haar van een goede heerser te verzekeren. Hij bleef waar hij was, zich afvragend waar hij de fout in was gegaan.

ooc: niet zeuren jij, jij hebt cailen zo gemaakt. Sidra is slechts een onschuldig meisje wat door hem zo gaat doen (a) En als die andere twee wat tekort komen moet je er zelf maar voor zorgen dat het goed komt...

-Sidra-

"Ahja...Om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee wat boeken zijn, " antwoordde Sidra, "maar je hebt gelijk, ik ben nieuwsgierig. En een lang verhaal geeft me misschien de tijd om een beetje bij te komen." Ze grijnsde naar hem.

- Cailen -
'Bijkomen?' Hij grijnsde. 'Heb je nog niet genoeg gehad?' Even streek hij over haar schouder. 'Maar goed, waar ik dus alles vandaan heb...' Hij grinnikte. 'Mijn neef Edgar is de boosdoener. Ooit, toen ik nog maar een broekie van veertien was en hij al zeventien, nam hij me mee naar een bordeel. Dat is een plaats waar vrouwen...hun lichaam voor geld laten gebruiken door mannen. Voor de mannen die geen vrouw hebben en toch..bepaalde behoeften hebben.' Hij grijnsde even bij het woord "behoeften" en keek nadrukkelijk naar haar slechts half verstopte lichaam.
'In ieder geval ging hij daar naar binnen, maar ik moest met hem mee omdat hij beloofd had me niet uit het oog te verliezen. We betraden een soort wachtruimte, waar allerlei dames zaten met de meest opmerkelijke jurken. Jurken die niet tot de grond reikten, bijvoorbeeld. Sommigen liepen er zelfs rond in hun onderkleding, wat ik heel grappig vond, maar ook raar.' Hij keek even peinzend. 'Edgar vond dat ik volwassen genoeg was voor een beetje voorlichting op dat gebied. Ik moest weten wat er zich zoal tussen man en vrouw af kon spelen in de slaapkamer.' Hij grimaste bij de herinnering. 'In die tijd vond ik het echt verschrikkelijk en heb ik de helft van de tijd mijn ogen dichtgehouden voor wat ik die mannen en vrouwen daar zag doen. Maar het voordeel...is dat ik er een hoop van heb onthouden. Niet alleen van dat ene bezoek, maar ook de volgende keren, omdat Edgar nu mij als perfect excuus had om lange wandelingen te maken, zoals hij dat noemde tegenover zijn en mijn ouders.' Hij grijnsde nogmaals. 'En dat waar ik mijn ogen voor sloot herhaalde hij nog eens uitgebreid in geur en kleur als hij na afloop een kroeg in liep. Hij vond dat ik ooit samen met hem moest kunnen testen wat het beste bordeel was.' Hij lachte nu zo hard dat de tranen hem over de wangen stroomden. 'Die arme Edgar is nu zevenentwintig en nog steeds vrijgezel. Hij legt zich momenteel volledig toe op de taak om iedere vrouw in ieder bordeel een keer te hebben gehad, en als hij daarmee klaar is wil hij de beste van hen ten huwelijk vragen! Hoe vind je die?' Het was de beste piratenhumor die een man zich kon voorstellen.

-Sidra-

"Dat klinkt als een heel aparte gewoonte," zei Sidra, "maar wel eentje die blijkbaar heel goede gevolgen heeft. Het klinkt wel raar, vrouwen die zichzelf aanbieden voor geld. Ik vraag me af of er dan ook mannen zijn die zich aanbieden voor de behoeftige vrouw. Voor iemand als ik, die niet het geluk heeft getrouwd te zijn met iemand als jij." Ze streek met haar vingers zachtjes over de zijkant van zijn gezicht. "Enneh...ik heb wel genoeg gehad, maar ik vroeg me gewoon af..." Haar hand gleed iets naar beneden. "...of dat voor jou ook gold?" Ze keek hem aan, recht in de ogen, precies wetend wat haar blik hem zou vertellen, alvorens ze hem lang en intens begon te zoenen.

- Cailen -
'Jij leert snel...'mompelde hij nog even doezelig, voor hij zijn ogen sloot en haar tegen zijn borst drukte, waar zijn hart in hamerde als een gek. 'Als we zo door blijven gaan, worden we niet oud,'grinnikte hij buiten adem. Hij trok de dekens met veel moeite en inspanning over hen heen en sloeg zijn armen bezitterig om Sidra, haar dicht bij zich houdend. 'Ik hou van je,'mompelde hij zacht. Toen, voor hij er zelfs maar erg in had, viel hij in slaap.

-Sidra-

"Ik ook van jou," wilde ze nog zeggen, maar Sidra zag dat hij al in slaap gevallen was. Hij lag er schattig bij zo, zo vredig. Ze kon het niet laten hem nog een klein kusje te geven, al wist ze dat hij daar niet veel van mee zou krijgen. Sidra kroop nog wat dichter tegen hem aan, zover dat nog mogelijk was en besloot dat het toen ook voor haarzelf tijd was om haar ogen te sluiten en te genieten van wat welverdiende rust.

Alice Zag hoe Solor zijn ogen neersloeg 'Het is eerder... Ongepast.' zei hij. ze moest er zachtjes om grinniken. "wel in mijn ogen rusten we nu slechts wat uit van een lange dag, maar als je me werkelijk weer zo graag overeind wil hebben.." ze kwam langzaam aan overeind. haar jurk was onderhand volledig doorweekt doordat het het vocht uit de zee had opgenomen, hierdoor werd de jurk een stuk doorschijnender dan dat deze al was.

Moira had alles gehoord, elk woord. Ze had haar handen in een vuist gebald, hoe durfde die man haar.. nee hoe durfde hij Jörg zo te kwetsen. hoe alles in zijn werk ging hier wist ze niet, maar ze wist dat dit onrechtvaardig was.
Ze zag hoe Jörg de kamer uitstormde, Zijn uitstraling raakte haar. waarom raakte iemand anders zijn problemen haar? ze besloot hem te volgen, nog niet wetend wat daar uiteindelijk uit te kunnen richten. maar ze moest, en wilde iets doen om hem te troosten. Daarnaast had ze ook met alle liefde naar die man die dit had veroorzaakt willen lopen om hem van kant te maken, maar wederom hield het feit dat dat Jörg zijn plannen in gevaar bracht haar tegen. Ze had hem ingehaald, naast hen was er op dit moment niemand te zien. ze legde in een reflex haar hand op zijn schouder.

- Solor -
Hij hield zijn adem in, om niet te laten merken hoe snel zijn admehaling ging en keek vlug opzij. Zenuwachtig knoopte hij zijn vest los en met wat gewurm kreeg hij het uit. Hij reikte het haar aan. 'Trek eh, dit even aan tot je kleding droog is, alsjeblieft. We moeten terug naar het kamp.' Hij zei opzettelijk moeten. Willen was iets anders. Maar Alice verdiende beter dan een door hartstocht bezeten beest. Al had hij het idee dat ze hem behoorlijk uitlokte; hij zou zich netjes blijven gedragen. Zo netjes als mogelijk was wanneer de vrouw van je leven halfnaakt naar je stond te glimlachen. De kwelling. 'Het is niet dat ik het niet gezellig vind...' mompelde hij, 'maar er komen praatjes van als we allebei naa...eh, ik bedoel nat naar het kamp terugkeren.' Hij trilde van de ingehouden spanning, zo zenuwachtig was hij. Verdorie, je zou denken dat hij nog nooit een meisje had gezien.
---
- Jörg -
'Laat me verdomme met..!!' Toen zag hij de hand op zijn schouder, bleek en fijn. Hij keek om en zag Moira daar staan. De storm in zijn grijze ogen luwde even. 'Je hebt het gehoord?' vroeg hij, maar het was volgens hem onmogelijk om de woordenwisseling tussen hem en zijn vader níet gehoord te hebben zolang je op deze verdieping was.

Moira knikte toen Jörg hem vroeg of ze het had gehoord, natuurlijk had ze het gehoord. Zijn jas zat iets wat scheef en kalm trok ze deze recht "ik heb het gehoord, En ik zal niet rusten voor die dwazen het zwijgen zijn opgebracht. Al zal ik het geduld opbrengen te wachten tot jou plan is voltooid." ze keek hem aan.

Alice keek op toen Solor stotterend zijn vest uit trok, ze was zich totaal niet bewust van het feit dat de stof doorschijnend was geworden. Ze nam het vest maar aan, toen ze hem om zich heen sloot merkte ze eigenlijk pas hoe goed haar armen zichtbaar waren onder haar jurk. haar hoofd kleurde, op dat moment kreeg ze pas door dat haar armen niet de enigste van haar lichaam waren die goed te zien waren. 'maar er komen praatjes van als we allebei naa...eh, ik bedoel nat naar het kamp terugkeren.' Alice keek op, nog roder dan dat ze al was. ze knikte, toen bedacht ze zich dat zijn benen nog niet verbonden waren. "uh.." stamelde ze. "maar hoe wil je je benen nu gaan verbinden?" vroeg ze toen wat voorzichtig, voor zover ze wist was er hier niet iets mee om te verbinden.

- Jörg -
'Dit hoeft niet jouw probleem te worden,' zei hij nors. 'Het is mijn taak om de troon voor heer Aegon in bezit te krijgen, maar jij hebt al genoeg andere dingen aan je hoofd.' Hij leunde met zijn hoofd tegen de muur en liet de koude steen inwerken op zijn verhitte huid. 'Ik ben geen zwakkeling.' In zijn gedachten voltrokken zich taferelen van de meest ingenieuze martelingen die hij zijn vader en neef, nee sorry,broer kon laten ondergaan. Zijn troon had hij verloren door het toedoen van die oude rotzak die zijn broek even niet aanhad kunnen houden voor die heksenteef. Ze zouden boeten, allemaal.

- Solor -
'Euh...daar wilde ik mijn vest voor opofferen. Maar gezien te omstandigheden...' Hij glimlachte even. 'Volgens mij moeten we maar zeggen dat we zijn aangevallen door een zeemonster zodat je broer het me vergeeft dat we er zo bij lopen.' Hij keek vertwijfeld naar zijn benen, toen naar zijn hemd...en toen naar haar lange jurk.
'Vergeef het me als je erg gehecht bent aan de jurk maar...zou ik daar misschien twee strookjes van kunnen gebruiken? Dúnne strookjes? Ik beloof dat ik de zoom om zal slaan en hem weer zo keurig zal vastzetten dat niemand meer ziet dat hij ooit gescheurd was. Op het feit na dat hij dan ietsjepietsje korter is natuurlijk...' Hoewel dat ietsjepietje misschien wat te optimischisch was.

"ik beweer ook niet dat je dat bent." Moira legde nu beide handen op zijn schouders en begon deze te masseren. "en ik gun U het plezier van de martelingen maar al te graag. maar sta mij toe U te helpen met ontspannen." even dacht ze na "en hoewel ik wilde wachten heb ik nog een aantal dwazen die uit hun leiden verlost willen worden, al gaat dat bij mij nooit zonder nog meer leed."

Alice keek op en toen naar haar jurk. "oh eeh, natuurlijk." antwoorde ze blozend. "echt gehecht ben ik er niet aan." ze glimlachte vaagjes.

- Solor -
De eerste strook die hij eraf kreeg was een goedgeslaagde, rechte strook van ongeveer vijf centimeter breed. Opgelucht begon hij aan de tweede. Helaas trok hij iets te enthousiast en de strook scheurde omhoog in...tot boven haar knieën.
'Oh slippers!' zei hij verschrikt. 'Ik wilde niet, ik bedoel het was niet mijn bedoeling om...'
---
- Jörg -
Hij sloot zijn ogen en ontspande weer iets. Wat kon ze goed masseren. Al waagde hij zich ervoor dat hardop te zeggen. Straks dacht ze weer dat hij haar een makkelijke prooi vond. Pff, feministen.
'Een beetje bloedvergieten kan juist zijn wat ik nodig heb om weer een beetje mezelf te worden.' bromde hij. 'Bedankt voor je aanbod.'

Alice grinnikte meteen om Solor zijn reactie 'Oh slippers!' wat was dat nu voor opmerking? toen hij verlegen begon te stamelen kon ze haar lach niet langer inhouden en schaterde het uit, welja, nu was haar jurk maar een stuk korter.

Aleron had opdracht gekregen om te kijken wara de twee bleven. toen hij een geluid hoorde wat leek op een gil rende hij er op af. daar zag hij Alice staan, hij was smoorverliefd op haar, maar die kwal van een Solor.. meteen trok hij zijn zwaard, Hoe durfde hij!? hij had de jurk van Alice kapot gescheurd, wat zou hij allemaal wel niet nog meer van plan zijn? het kon hem niets schelen of anderen zagen dat hij een elf was. hij vloog er op hoge snelheid naar toe en kreeg Solor bij zijn kraag. hij drukte hem achterover en zette zijn zwaard tegen zijn keel "hoe durf je!?" siste hij woest. "Hoe durf je er ook maar aan te denken jij zwijn!"

Alice haar lachen hield meteen op toen Aleron één van de elven Solor vast greep. uit de schrik deed ze een stap naar achteren, maar al snel kwam ze er op af en probeerde ze Aleron terug te trekken "het is niet wat je denkt!"

Moira glimlachte en stopte de massage voor nu. wellicht kon ze zijn spieren na het bloedvergieten nog wel los masseren. "volg mij maar, het schip licht op loopafstand, ze kunnen vast niet wachten U te zien."

- Solor -
Iets of iemand sloeg hem met grote kracht achterover en voor hij van de verbazing bekomen was, drukte er een koud stalen voorwerp op zijn keel.
'Hoe durf je!?' siste zijn belager woest. 'Hoe durf je er ook maar aan te denken jij zwijn!' Hij vroeg zich af of de elf hem aan had gevallen omdat hij inderdaad gedachten kon lezen. Maar dat betekende toch niet dat hij Alice iets had misdaan? Het gezicht van de man was zo van woede vertrokken dat Solor zich geen illusies maakte over diens bereidheid hem werkelijk van kant te maken.
'Het is niet wat je denkt!' schreeuwde Alice gelukkig. Solor kon echter niets ter verdediging aanvoeren, want het zwaard stond iets te strak op zijn keel.
Hij zag plots zijn kans op ontsnapping. Als hij die lompe sukkel van zich af wist te werken, konden ze vast wel praten, als volwassenen. Hij stootte zijn benen in de buik van de Elf om hem zo over zijn hoofd van zich af te slingeren.
---
- Jörg -
Hij grijnsde van oor tot oor. 'Meer familie, dus?' vroeg hij verheugd. 'Perfect.' Hij volgde haar, de woede nu een bron van inspiratie in plaats van ergernis.

Aleron voelde hoe Solor zijn benen in zijn buik stoote en even kromp hij in. hij werd over Solor zijn hoofd van hem afgeslingerd maar liet het er niet bij zitten. hij sprong overeind om vervolgens op SOlor af te stormen. ALice echter zag ALeron zijn bedoeling en sprong tussen beide met haar armen gespreid. Een kreet ontsnapte aan haar toen Aleron zijn reflexen niet geheel snel genoeg bleken te zijn en er een zwaard in haar schouder was geboord. Aleron zijn ogen vergrote. "ALICE!"

Moira liep voorop naar het schip. al snel kwamen ze daar aan. ze keek om naar Jörg met een grijns om hem voor te stellen dat hij voorop ging maar op dat moment hoorde ze iets wat niet in haar planning stond.

- Solor -
'ALICE!' schreeuwde hij vrijwel gelijk met de elf. Hij keek de ander woest aan. 'Zie je nu wat je kortzichtigheid teweeg brengt!?' Hij legde Alice voorzichtig neer en bekeek de wond. Hij vloekte. 'Sta daar niet te staan, lummel! Haal de anderen!' Solor trok zijn hemd uit om het bloeden daarmee te stelpen.
'Het spijt me, meisje,' zei hij met betraande ogen. 'Het is allemaal mijn schuld.'
---
- Jörg -
'Cailen! Maak dat je uit de buur komt van die heks!' Even probeerde Jörg uit te zoeken van welke kant het geluid kwam, toen werd hij van zijn voeten geslagen door ziojn neef Freric. Samen tuimelden ze van de loopplank af, de kade op. Verschillende mensen keken op en kwamen geschrokken bij hen staan. Jörg vloekte.
'Het is die vrouw daar die mij en mijn broers..' verder kwam hij niet. Om te voorkomen dat Moira verraden zou worden, had hij Freric met alle kracht in zijn armen met zijn hoofd tegen de tegels geslagen. Zijn neef lag nu bloedend en bewegingsloos op de grond. Overal klonken verschrikte kreten op.
'Geen zorgen mensen,' sprak hij de meningte kalmerend toe. 'Dit hier is niet meer dan een verrader die zich uitgaf voor mijn neef, om zo een aanslag op mij te kunnen plegen.' De menigte keek vertwijfeld van hem naar de bewusteloze man op de grond.
'Jullie zagen allemaal hoe hij me omver sleurde, met als doel me te vermoorden of te verdrinken.' Enkelen knikten aarzelend, maar het merendeel van de mensen begon te roepen. 'Hah, zijn verdiende loon!'
'In de kerker met die schurk!'
'De galg voor hem!'
'Lang leve prins Cailen!'

Hij keek even naar Freric, die wit weg was getrokken. De galg zou hij waarschijnlijk niet eens meer halen. Hij haalde zijn zakdoek tevoorschijn en poetste zijn handen ermee af. Verdomme, daar ging de kans om dit lang te laten duren. En nu had Moira er geen lol aan beleefd.

Aleron was verbijsterd. 'Sta daar niet te staan, lummel! Haal de anderen!' hij balde kwaad zijn vuisten hoewel hij Solor nog altijd wat kon doen was daar geen tijd voor. hij maakte dat hij weg kwam om de anderen op te halen.

Alice klemde haar kaken op elkaar. Ze hield zich voor dat ze erger had meegemaakt. 'Het spijt me, meisje,' zei Solor met betraande ogen. 'Het is allemaal mijn schuld.' ze hief haar hand die aan de andere kant zat dan die van haar beschadigde schouder. ze legde haar hand tegen zijn wang en met haar duim veegde ze zijn tranen weg "Het is niemand schuld, het was een misverstand. ik red het wel." ze glimlachte al vertrok ze daarna weer, ze was goed geraakt en het bloedde dan ook behoorlijk.

Moira slikte toen Freric ontsnapt bleek te zijn, nu met al die mensen om haar heen kon ze dat niet hebben. God zij dank redde Jörg haar, die dwaas was tegen hem opgevallen waardoor hij hem harder had laten neer kunnen komen. toch werd ze hier ergens woest om. in de beleving dat Jörg zich zou redden met Freric. voor zijn plezier had ze altijd nog een familielid hier, maar nu eerst zou ze voor eens en voor altijd afrekenen met degene die vandaag op wacht stond.

- Solor -
Een misverstand? Nee, het was wel degelijk iemands schuld. Hij voelde een intense haat jegens Aleron. Hij had toegeslagen zonder zelfs maar te luisteren naar Alice' woorden. Hij had geoordeeld voor hij de situatie goed had bekeken. En daardoor was Alice nu zwaargewond. Verse tranen drupten op haar huid. Hij kon haar zo niet verliezen, niet op deze manier. Het was zo stom! Na alles wat ze hadden meegemaakt zou ze door een domme fout...
Nee, maande hij zichzelf tot kalmte. Alice zou gewoon blijven leven. Hij kon beter een manier vinden om haar te redden dan zijn zinloze tranen verspillen. Hij gluurde even naar het medaillion om haar hals. Het leek hem te wenken. De angst sloeg hem om het hart. Als niets hielp...
Sol had ook hem gered toen hij op sterven na dood was. Hij kon haar redden. De vraag was alleen hoe hoog de prijs daarvoor zou zijn. Hij hoopte vurig dat Laine een andere manier wist om haar te genezen.
Solor pakte zijn dolk en sneed ermee in zijn pols. Hij had dit al eens gezien in Novick. Vlug maakte hij ook een inkeping in de hare, waar veel minder uit sijpelde. Hij drukte zijn wond tegen de hare, met zijn andere arm het bloeden van haar schouder stelpend. Het verschil in druk zou zijn bloed aan haar overdragen. Mits ze niet al teveel verloren had, zou het haar goed doen.
---
- Jörg -
'Niet nodig mensen,' sprak hij de menigte toe. 'Ik wil de man graag uithoren over zijn plannen. Ga vooral verder met waar u mee bezig was. De wachters die ik reeds aan boord heb, zullen mij verder wel beschermen en zij zullen met dit onbetrouwbare sujet afrekenen zodra hij zijn informatie heeft vrijgegeven.'
De mensen vervolgden langzaam weer hun weg en Jörg sleepte de bewusteloze prins mee de loopplank op. Hij bloedde flink uit een hoofdwond. Waarschijnlijk een schedelfractuur. Balen. Als hij bewusteloos bleef zou hij de pijn niet eens voelen.
Hij kwam op het dek en keek verwachtingsvol waar Moira was.

Voor Alice het echt kon merken had solor zichzelf en haar gesneden om op die manier zijn bloed aan haar te doneren. ze haalde haar hand weer weg van Solor zijn gezicht en legde deze na zich neer. ze zag de paniek in zijn ogen "SOlor, ik red het wel, dat beloof ik je." zei ze kalm alsof het slechts een schrammetje was.

Moira stormde op de nog altijd slapende man af die de wacht had. ze sloeg hem in zijn gezicht "dwaas" siste ze. de man keek geschrokken op "vouwe.." hij was betrapt op slapen, maar goed dat er niemand ontsnapt was dacht hij, anders zou hij nog.. zijn ogen vergrote, er was wel degelijk iemand ontsnapt. "welke idioot gaat staan slapen met gevangenen? we hebben nog geluk gehad dat hij de kans niet kreeg iets te zeggen." "h-het spijt me hoogheid..." stamelde de man angstig. een vuile grijns verscheen op Moira haar gezicht "spijt is niet genoeg." een soepele beweging zorgde ervoor dat, ondanks verder niemand dan de mensen op het schip het konden zien, er een sliert van het zeewater omhoog schoot en zich wurgend om de man sloot.
Ze had niet meteen door dat Jörg er nu ook was, ook had ze hem nog niets laten weten over het feit dat ze een magiër was.

- Solor -
Hij glimlachte flauwtjes. 'Dat help ik je hopen.' Hij kuste haar voorzichtig. 'Zonder jou kan ik niet verder leven.'
Hij hoorde gekraak van takken en geritsel achter hem. Daar zou je de anderen hebben.
---
- Jörg -
Hij ontdekte haar vlug genoeg. Haar lieftallige woorden waren moeilijk te missen toen ze die sukkel zijn vet gaf. Hij keek en zag dat ze de man wurgde met... Zijn ogen werden groot van verbazing. Magie. Dus dat vrouwtje was een heks? Hij besloot er niet bij stil te staan. Hij wilde haar toch hebben, al was dit geen pre.

Alice glimlachte terug naar Solor nadat hij haar gekust had. "ik houd van je.." zei ze zacht.

Laine kwam tevoorschijn en zag daat SOlor met Alice zitten "grote goden.." stamelde hij. zijn ogen hadden zich vergroot bij het aanzien van zijn gewonde zusje. één van de elven baande zich een weg naar voren en knielde bij de twee neer. Laine bedaarde zichzelf en keek Solor aan "hij is onze arts.." sprak hij om het hem uit te leggen. hij bleef toekijken, wat kon hij verder nu doen zonder al te veel verstand hiervan?
Aleron keek kwaad richting SOlor, het was allemaal zijn schuld, als die idioot van Alice was afgebleven was niets hiervan gebeurd.

De man keek Moira angstig aan en hoeste teveel "wees stil." stiste Moira koud, maar toen de man daarna nog meer geluid maakte blade moira een vuist. ze knipte in haar vingers en de straal met water trok de man van het schip af het water in. tot in de verste dieptes waar hij geen kans meer zou krijgen boven te komen en dan zou sterven. ze deed een pluk van haar haar achter haar oor en draaide zich bij. daar zag ze Jörg haar aan staren. even wist ze niet wat dit zou betekenen, de blik in zijn ogen kon ze niet ontcijferen, hij had het gezien, maar wat vond hij er van?

- Solor -
'Het gebeurde niet met opzet, Hoogheid.' zei Solor zacht, om Alice' rust niet te verstoren. 'Aleron moet hebben gedacht dat ik Alice kwaad wilde doen, dus wilde hij haar beschermen. Maar ik zweer u dat ik haar niets deed.'
De arts knielde naast hen neer en Solor haalde zijn hand van de wond, zodat hij ernaar kon kijken.
---
- Jörg -
'Een mooi staaltje magie,' zei hij rustig. Zijn ogen weerspiegelden echter de aarzeling. 'Waarom zei je niet dat je een heks was?' Net als alle anderen van zijn ras had hij een aangeboren angst voor magiërs.

---
- Cailen -
Toen hij zich die morgen gewassen en aangekleed had, liep hij naar Sidra om haar te wekken. 'Opstaan, slaapkopje. We moeten de stad in.'

"Oh natuurlijk deed je niets" siste Aleron, "je trok alleen haar jurk aan flarden, wat was je volgende stap geweest hm?" Laine keek op "Aleron alsjeblieft laten we hier geen gevecht om houden."
De elf bekeek de wond vluchtig en haald een klein flesje uit zijn binnenzak van zijn jas. hij drupte wat druppels ervan op de wond. Alice huiverde van het prikkende gevoel. "eens kijken." sprak de elf kalm. hij bekeek de wond nu wat rustiger, het bloeden leek ineens veel minder erg te zijn geworden. "het is opzich een mooie wond." sprak hij kalm. hij had een klein klosje garen en een naald in een andere zak gestopt en haald dee tevoorschijn, hij ontsmette de garen en de naald met een andere vloeistof hij keek op naar Solor "kun je haar vasthouden om reflexen te voorkomen." sprak hij kalm. ALice keek naar de naald en wendde haar blik af, dat had zij weer.

Moira keek Jörg aan en zag de aarzeling, niet nu! ze wilde hem niet verliezen! "ik prefereer magiër, slechts een heks is bij ons een lagere rang. Waarom ik niets zei? een muis verteld de kat toch ook niet wat hij is?" ze draaide de rollen express zo om Jörg zijn kant sterker te maken, meer om te laten zien dat ze niets van plan was tegen hem te doen. "Bij ons is het merendeel in bezit van magie, zeggen wat ik ben is meestal niet nodig."