RPG 1: 'Poorten van Illusie'

-Sidra-

Het voelde zo fijn toen hij haar terug kuste, Sidra had gewild dat het eeuwig duurde, maar toen...Bam, hij stond op waardoor zij van hem afviel. Terwijl hij wegliep, kwam ze overeind en bleef ze nog even verslagen zitten. Het voelde alsof hij de mannen als een smoesje gebruikte, maar ze wist dat het niet zo was, beter gezegd ze wilde dat het niet zo was. Hij ging alleen zo snel weg, het voelde alsof ze wat fout had gedaan.
Ze stond op en schudde het van haar af, waarna ze hem achterna ging.
"Is er iets waar ik mee kan helpen?" vroeg Sidra toen ze Cailen gevonden had.

- Cailen -
Hij speurde naar de afkeuring of woede in haar stem waarvan hij wist dat het er zou zijn, maar hoorde er niets van. Zijn wangen gloeiden van schaamte toen hij haar neutraal probeerde te antwoorden.
'Huh ja, deze mannen moeten zoen snel...eh...zo snel mogelijk in de zoen, eh zee gegooid worden. vanaf die zandbank kunnen ze gemakkelijk naar de kus..eh kust zwemmen.' Hij staarde naar haar mond, naar haar volle lippen die iets vaneen stonden. Hij vroeg zich af of hij er wel goed aan deed om dit meisje met hem mee te nemen. Zonder die rovers zouden ze hier alleen zijn. Wie weet voor weken. Hij wist niet hoe lang hij de heer kon blijven spelen als ze hem nog eens zou kussen. Tenzij hij natuurlijk duidelijke afspraken met haar zou maken. Hij was kapitein, zij een passagier. Haar overtocht was een zakelijke overeenkomst en niets meer. Hij kon gemakkelijk de afstand tussen hen bewaren, zolang hij niet zou toegeven aan de behoefte haar in zijn armen te nemen. Ze was zo kwetsbaar. Hij kon het niet maken om haar te verleiden. Vooral niet omdat hij ergens in zijn hart aanvoelde dat een relatie met haar gedoemd was te mislukken. Zijn grootvader, de koning, zou nooit zijn zegen uitspreken over een huwelijk tussen een Prins en een meisje van eenvoudige komaf, die niet eens menselijk was, laat staan een piraat. Wacht, waarom had hij het nu ineens al over een huwelijk?!
Cailen keerde zich bruusk van haar af en gooide de eerste man over boord. Hij wilde haar te graag. Hij zou wat poedertjes moeten gaan mengen om dat verliefde gevoel te onderdrukken. Hij wilde haar veilig aan een nieuw leven helpen. Zonder dat ze nog meer gekwetst zou zijn door een fout die hij zou kunnen maken.

-Sidra-

"Oke," zei ze simpelweg, de fouten in Cailens spraak negerend. Ze probeerde een van de mannen op te tillen en over de reling te gooien. Het zou niet te lang moeten duren, dacht ze. Ze merkte wel dat haar kracht wat aan het verslappen was, maar niet dusdanig dat ze zich zorgen hoefde te maken. Als het goed was zou ze snel in een bad zitten en weer een beetje kunnen aansterken. Op dit moment haatte ze het heel erg dat ze maar een beperkte tijd op het droge kon zijn.

- Cailen -
Hij werkte de een na laatste overboord en begon toen zijn spieren te wrijven. Ze stonden strak als staalkabels van de inspanning, en ergens betrapte hij zichzelf erop dat hij zijn mouwen wel overdreven ver had opgestroopt, zodat zijn spierbundels goed te zien waren. Wat was hij toch een zielig figuur, verweet hij zichzelf kwaad. Hij zag hoe Sidra de laatste man overeind hees. Wacht, bewoog die kerel nou? Hij kneep zijn ogen tot spleetjes tegen het laag invallende licht van de ondergaande zon, om het beter te kunnen zien.
'Sidra, smijt hem over de rand, vlug!'

-Sidra-

"Zo schatje," zei de man die Sidra overeind aan het hijsen was plotseling, terwijl hij haar bij de armen greep en tegen een muur aanduwde. "Dat maak ik nou ook niet dagelijks mee, dat zo'n schone dame als jij zich zomaar in mijn armen werpt."
Sidra schrok ervan en probeerde zich los te wurmen.
"Oh, een pittig katje, daar hou ik wel van," ging de man verder, terwijl hij een pluk haar uit haar gezicht streek. Zijn grijns sprak boekdelen en Sidra wendde haar gezicht af. "Vertel het eens," fluisterde hij in haar oor, "waar heb je zin in?"
Sidra voelde dat de man nog niet helemaal op volle kracht was en dat zijn greep af en toe iets verslapte, doch, zij was het zelf ook niet en kon zich daarom niet losrukken.
Toen pas zag de man de jongen te staan. "Hey Rooie, als je me helpt haar vast te houden mag jij daarna ook."

- Cailen -
Voor hij het meisje te hulp kon schieten, had de rover Sidra al overmeesterd. Cailen werd witheet van woede toen hij de woorden opving die de man tegen haar zei. Toen hij kordaat op de man afliep, keerde de kerel - die een kop groter was dan hem - zich naar Cailen. "Hey Rooie, als je me helpt haar vast te houden mag jij daarna ook." De man grijnsde en begon Sidra's rok omhoog te schuiven.
'Sorry vriend, ze is al bezet. Zoek samen met je maten maar een zeemeermin ofzo!' Cailen stormde razend op de man af, klaar om uit te halen. In zijn hoofd kolkte er maar een gedachte rond: Sidra was van hém!En hij zou alles doen om haar te beschermen.

De jongen stormde opeens op hem af, dat had hij niet verwacht. "Geen zin om te delen dus, jochie?" vroeg hij terwijl hij zijn mes trok. "Om eerlijk te zijn, ik ook niet."
Hij draaide zich helemaal om, de snelle draai zorgde er echter voor dat zijn hoofd begon te tollen. Bijna zou hij gaan vermoedden dat er wat in zijn drinken had gezeten.
"Dit gaat leuk worden," zei de man, "Eerst een gezellig potje vechten om wakker te worden en vervolgens kan ik mooi mijn overwinning vieren met deze mooie meid. We gaan leuke tijden tegemoet, schatje. Ik zweer je, je gaat me smeken om meer," zei hij terwijl hij heel even zijn zicht van de jongen afwendde om haar een grijns toe te werpen. De meid zag wel een beetje te groen naar zijn smaak, maar ach, na zoveel maanden op zee zou zelfs zijn eigen moeder nog voldoen.
"Maar goed, waar waren we ook alweer, jochie?"

-Sidra-

Haar hart sloeg helemaal op tilt, zo bang was ze voor wat zou kunnen gebeuren. Al wist ze niet waar de man op doelde, Sidra wist dat het niets goed kon zijn. Ze zag hoe Cailen reageerde en voelde zich gevleid, toch zou ze willen dat ze kon helpen. Ze wist alleen totaal niet wat ze kon doen. Het water was te ver weg en zelf had ze geen wapen, zoals de man wel had.

OOC: De schrijver van deze post is niet verantwoordelijk voor wat de personages doen, noch voor de eventuele schade die ze de lezer zou kunnen berokkenen hiermee

- Cailen -
Nog net op tijd kon hij uitwijken.
Oh shit, die kerel had een mes! Hij tastte langs zijn zij, maar de sjerp met zijn zwaard ontbrak. In stilte vervloekte hij Solor. Die knuppel had de rovers toch ontwápend?! Wat een grof stuk onbenul.
De man stond nu tussen hem en Sidra in en hield het mes grijnzend voor zich uit.
'Nou jochie? Komt er nog wat van? Wil je niet vechten voor het meisje?' Hij keerde zich naar Sidra en sloeg een arm om haar middel om haar tegen zich aan te trekken. Hij grijnsde duivels naar Cailen terwijl hij vol lust in Sidra's schouder beet. 'Ze is nog zo jong. Denk je dat ze ooit al een vent heeft gehad?' Hij wierp een minachtende blik op Cailen, voor hij zijn mes iets liet zakken. 'Jij ziet er trouwens ook niet uit alsof je erg ervaren bent. Mijn aanbod geldt nog steeds jongen. Als je haar voor me vasthoudt, mag jij ook een keertje.'
'Nee!' zei Cailen beslist. Toen hij de blik van de man zag, stelde hij zijn toon wat bij. 'Nee, ik zou graag eerst willen.' Het was duidelijk dat de man hem als een van de zeerovers zag. Hij besloot dus het spel mee te spelen om zo de aandacht van de man te laten verslappen. 'Ik heb haar gevonden, dus ze is van mij. Waarom denk je dat ik die sukkels daar eruit heb gezet?' hij knikte nonchalant naar de reling. 'Ik was niet van plan haar te delen. Maar. omdat jij het mes hebt en ik niet, wil ik je beleefd om een gunst vragen. Ik wil haar graag als eerste, omdat...'Hij deed alsof hij verlegen werd. 'Omdat ik nog nooit een vrouw heb gehad. Een kerel als jij moet toch begrijpen hoeveel het voor me betekent om een volwaardige vent te worden?'
Tot zijn opluchting begon de man hartelijk te lachen. 'Je hebt wel lef knul. Maar ik ben de kwaadste niet. Je krijgt vijf minuten.Tenslotte heb ik een scheepsmaat nodig als we dit schip nog heelhuids naar Garad willen krijgen om de lading te verpatsen.' Hij richtte het mes weer op Cailen en dwong hem zo naar de kajuit, Sidra meeslepend. Bij de slaapkamer duwde hij hen naar binnen. Cailens zwaard lag op de grond, maar de man raapte het al op. Na een korte inspectie van de ruimte, waarin hij kennelijk niets verdachts kon vinden, keek hij Cailen scherp aan.
'Geen ontsnappingspogingen of linke truucjes, garnaal, of ik rijt je zodanig open dat je moeder je nog niet van een stuk ham zou kunnen onderscheiden!'
Hij vertrok en Cailen hoorde de sleutel omdraaien. 'Vijf minuten!Geen seconde meer!' brulde de man vanuit de aangrenzende kamer.

Cailen keerde zich om naar Sidra.
'Is alles oké met je?'fluisterde hij zacht.

OOC: Deze schrijver is overduidelijk verantwoordelijk voor alle blijvende schade die de personages hierdoor oplopen, maar heeft er echt geen spijt van. Als verzachtende omstandigheid zal echter worden aangevoerd dat het al half drie is geweest en een zekere andere schrijver haar wakker hield. Ik wil mijn advocaat.

-Sidra-

Sidra schrok ervan toen ze zag hoe Cailens houding veranderde, ze had het niet van hem verwacht, maar ze vertrouwde erop dat hij geen kwaad in de zin had. Ze liet zich meesleuren en eenmaal in de kamer antwoordde ze zachtjes: "Het gaat wel, denk ik. Ik weet het niet helemaal. Maar wat ik me afvraag is wat die man nu eigenlijk heel de tijd bedoelde? Ik bedoel, het kan niks goeds geweest zijn, maar wat was het?"

Laine keek op naar Solor hij schudde zijn handen even los en een iets wat ontspannere glimlach verscheen op zijn gezicht "Laine Lisora, Prins van Luana." beantwoorde hij Solor. hij wilde meteen duidelijk maken vanwaar deze stoet en heise, al was hij niet hoog in de bol van zichzelf. hij wenkte de andere soldaten bij hen te komen zitten. "Dit zijn Lagune, Aleron, Elyan, Arohar, Vaniion en Horthdor" stelde hij zijn mannen één voor een voor terwijl die zich als gelijken naast hen opstelde.

Alice keek de groep rond, Voor laine waren de meeste van hen al eeuwig vrienden. maar zijzelf kende alleen Lagune en Aleron een beetje. Ze ztopte met het spelen van het gras en liet haar handen gevouwen op haar schoot vallen. even keek ze naar de kleding die ze verplicht aan had moeten trekken van die barbaar op het schip. Hij zat alles behalve goed bij haar rug. Ze negeerde het, ze hadden wel wat meer aan hun hoofd dan of haar kleding goed zat.

Laine keek op naar zijn zusje en gespte een van zijn twee riemen los waarna hij deze naar alice gooide samen met de schede en het zwaard wat er aan hing. ALice ving hem op en haalde een goud versierd zwaard eruit. ze glimlachte, dat hij er zelfs aan har gedacht haar wapen mee te nemen. even keek ze vanuit haar ooghoeken naar Solor, ze had nog niet echt laten zien dat ze niet voor de poes was.

- Solor -
Hij keek naar de elfen van wie prins Laine de namen noemde en begroette ze beleefd. Toen Laine een zwaard naar Alice gooide, keek hij lichtelijk verbaasd. 'U kunt met een zwaard omgaan?'
Stomme vraag natuurlijk. Je vroeg iemand met pijl en boog ook niet of hij er wel mee kon schieten. Hij kleurde een beetje om zijn domheid.

---

- Cailen -

'Eh...' Cailen slikte even en schudde toen zijn hoofd. 'Ik betwijfel het of ik de juiste persoon ben om je dat uit te leggen,' zei hij, een tikje nors. 'Misschien op een andere tijd op een andere plaats, maar voor nu heb ik liever dat je me even helpt door mijn geluiden te maskeren. Ik heb hier wat spullen liggen die ik kan combineren tot een wapen.' Hij boog zich zo dicht naar haar toe dat hij de geur van haar huid kon ruiken, bang als hij was dat de man hen af zou kunnen luisteren. 'Ik wil dat je geluid maakt, want dat verwacht hij na wat ik heb gezegd.' Hij glimlachtte. 'Het maakt niet uit wat je zegt, als je het maar luid genoeg doet.' Hij aarzelde even, omdat hij wist hoe naief ze was. Hij moest haar nog iets meer instructies geven, voor ze iets lomps zou doen als een kinderliedje zingen. 'Geef me een paar complimenten. Dat is denk ik het beste. Al is het maar dat ik leuke sproeten heb.' Hij keek haar even glimlachend aan. 'We redden het wel, jij en ik.' Hij kuste haar even hevig, voor hij haar losliet en op zijn tenen naar de kast sloop.

Alice grinnikte even om zijn vraag, het was hier al niet veel anders als bij haar. "wil je het zien?" vroeg ze dan ook speels. als ze ja zou zeggen vreesde ze dat hij haar nog zou onderschatten, en mocht er een gevecht komen moest iedereen weten wat die aan elkaar had.

Laine schudde grijnzend zijn hoofd en leunde wat achterover, hij wachtte totdat een ander zou reageren, wetend dat Alice anders toch wel iemand overeind zou trekken nu ze haar zwaard weer in haar handen hield.

-Sidra-

Ze hield haar adem in toen Cailen zo dichtbij kwam. Bang dat ze hem weg zou blazen als ze uit zou ademen. Toen ze het niet meer hield ontsnapte de lucht met een zucht. Sidra probeerde goed te luisteren naar wat Cailen zei, maar het was lastig geconcentreerd te blijven. Complimenten, dat verstond ze nog, dat moest haar wel lukken. Oke, dacht ze een compliment, zo moeilijk moest dat niet zijn...Ze wilde net wat zeggen toen hij haar kustte, hevig kustte, een verbaasde kreet volgde. Die kus gaf haar alle inspiratie die ze nodig had.
"Oh Cailen," zei Sidra, "Wat ben je groot, en gespierd."

-Giyana-

Zo, dacht de Giyana, die is weggewerkt. Weer een gevaar minder. Nu dat vervelende kind dat maar niet dood wil gaan nog. Hoewel, ze had een belofte gedaan. En wie weet of Sidra het niet zou merken al was ze weg. Dat kind, dat had altijd alleen maar problemen opgeleverd, het wist teveel. De Giyana kon het zich niet veroorloven dat Sidra terug zou komen en een paar dagen wachten kon geen kwaad.
Als ze nou vanochtend gelijk op de vreemdelingen af was gegaan toen ze hun afwezigheid voelde zou ze zich niet eens meer druk hoeven maken om Sari. Dan was haar plan gelijk geslaagd. Maar nee, er kwamen weer wat personen roet in het eten gooien. Ze had ze gevoeld, samen met Sidra in de aanwezigheid van Sari, voor ze er was, waren ze al weg. En was Sari plotsklaps genezen. De volgende bezoekers, beloofde ze zichzelf, zou ze daarom maar een extra warm welkom geven. Een kleine grijns vormde rond haar lippen.
"Giyana?" vroeg de persoon die ze aan het helpen was. "Heeft u mijn vraag wel gehoord?"
De vraag bracht haar terug naar de werkelijkheid. Ze zette weer haar altijd vriendelijke masker op, om door te kunnen gaan met haar bezigheden. Haar volk zou eens moeten weten hoe erg het nu ging veranderen, nu al haar mogelijke tegenstanders weg waren. De Giyana wilde zich net verontschuldigen en vragen om een herhaling van het gezegde toen ze de aanwezigheid van iets vreemds op het eiland voelde. Als je over de duivel spreekt, dacht ze. Sidra kon het niet zijn, gelukkig niet, dat zou ze gelijk weten, maar wie dan wel? Waren de vreemdelingen terug? Het kon in ieder geval geen kwaad om even poolshoogte te gaan nemen.
"Sorry," zei ze tegen de persoon, terwijl de Giyana opstond. "Ik moet even weg."

- Solor -
'Als je wilt.' Hij glimlachte voorzichtig. 'Ik ben benieuwd om te zien hoe goed je eigenlijk voor jezelf op kunt komen.'
Hij keek even naar Laine. 'Hoogheid? Vindt u het goed als ik even met uw zus oefen? Ik zal haar geen pijn doen.'

---
- Cailen -
Hij betrapte zich erop dat hij grijnsde terwijl hij aan de slag ging. Stiekem genoot hij van wat Sidra zei, al meende ze het naar alle waarschijnlijkheid niet. Hij realiseerde zich dat áls die piraat nog aan de deur luisterde, dat wat hij hoorde perfect was voor zijn dekmantel. Kamfer, Salpeter, Zwavel... Cailen mengde de ingrediënten in de juiste hoeveelheden met koolstof, voor hij het mengsel uiterst voorzichtig in een glazen bol schepte. Het zweet stond hem op zijn voorhoofd. Dit was uiterst gevaarlijk spul. Als hij het te sterk maakte, zou hij zomaar zijn schip kunnen beschadigen. Hij keek om naar Sidra.
'Doorgaan.' fluisterde hij dwingend.

Laine lachte even en knikte "aan mij hoef je dat niet te vragen Solor, daarbij kun je je beter zorgen maken om jezelf." hij trok zijn eigen zwaard en gooide die richting Solor "hier, gebruik deze maar."

Alice glimlachte breed en nam haar begin positie aan sierlijk boog ze haar zwaard wat in Solor zijn richting, hij had de eerste slag, ze hield van een omgedraaide wereld. wat nouw vrouwen zwak en hulpeloos?

-Sidra-

Sidra ging op het bed zitten, het kraakte een beetje. Ze probeerde door te gaan met het verzinnen van complimenten. Sidra keek naar hem, naar de manier hoe hij aan het werk was, zo geconcentreerd, zo...Het gevoel in haar binnenste begon met de minuut erger te worden. Hoewel de complimenten gegeven werden als zijnde een opdracht, meende ze elk woord wat ze zei.
"Oh, wat doe je dat goed, je doet zo je best," was het volgende wat in haar opkwam.
Opeens voelde ze iets langs haar benen vallen, een snelle blik naar beneden vertelde haar wat het probleem was. Gelukkig was de schade niet zo groot, maar Sidra had het gevoel dat ze het tegen Cailen moest zeggen. Ze wilde echter niet dat de man buiten het zou horen, dus liep ze op Cailen af en fluisterde ze in zijn oor: "Ehmm Cailen, weet je nog dat ik zei dat ik een beetje aan het uitdrogen was, te lang uit het water enzo...Ik ben niet de enige die er last van heeft, mijn kleding ook."

-Giyana-

Ze liep naar de plek waar ze vreemdeling had gevoeld. Normaal gesproken zou ze via het water zijn gegaan, maar het water had geweigerd haar te helpen. Elke andere dag had Giyana het water gedwongen te luisteren, maar niet vandaag, vandaag wilde ze kalm blijven. Als ze al haar energie op het water zou focussen zou dat ten koste gaan van het localiseren van de vreemdelingen, daar had ze geen zin in. Toen ze zo dichtbij was dat ze de groepn kon zien bleef ze verdekt in het struikgewas staan, met een perfecte kijk op hun, maar zonder dat zij haar zouden kunnen zien. Ze zag hoe twee ervan een gevecht aangingen met elkaar, een vriendschappelijk gevecht leek het. Ze konden oefenen zoveel ze wilden, dacht de Giyana, als ze ooit tegenover mij komen te staan hebben ze niet zoveel aan een zielig zwaardje. Dat was echter voor later, eerst eens afwachten of ze goed of kwaad in de zin hebben. Beter gezegd, goed of kwaad in de zin voor haar.

- Solor -
Hij bleef even besluiteloos tegenover haar staan. Hij durfde haar niet met het staal aan te vallen. Wat als hij haar zou verwonden? 'Weet je zeker dat we niet met houten zwaarden moeten vechten? Niemand schiet er iets mee op als we elkaar verwonden.' Bovendien zou je broer me waarschijnlijk villen, dacht hij er achteraan.

---
- Cailen -

Hij voelde haar warme adem langs zijn oor blazen en hij verstijfde van schrik toen ze zei dat er een probleem was met haar kleding. Hij durfde niet om te kijken, bang dat ze iets aan hem zou merken. En bang dat ze plots niets meer aan zou hebben.Hij begon ernstig te twijfelen aan het feit of ze wel echt zo naief en onschuldig was. Vervloekte veleidster, dacht hij nijdig. Zonder zich om te keren zei hij 'Straks mag je in bad. laat me eerts even mijn werk afmaken.' Hij zei het hardop, omdat hij de dubbelzinnigheid van zijn opmerking wel inzag. Er schraapte iets langs de deur en Cailen vermoedde dat de piraat met ingehouden adem alles stond af te luisteren. Mooi zo. Cailen keerde zich zodanig om dat Sidra buiten zijn gezichtsveld bleef. hij moest zich nu niet laten afleiden. Voorzichtig legde hij de bom neer bij de deur. Het zou hem een nieuwe deur en wat planken voor de vloer kosten, maar dat was het hem wel waard. Slaapgas had hij liever gebruikt, maard at lag helaas in de kamer die Jörg had gebruikt. De kamer waar de piraat nu voor stond. Hij greep een paar dekens van het bed en keek toen met een mengeling van nieuwsgierigheid en tegenzin naar Sidra. Zijn mond viel open van verbazing. Haar rok was aan het afbrokkelen. Het toch al niet bijster lange jurkje kwam nu tot net boven de helft van haar dijen.
'Volgens mij doe je het expres.' mopperde hij, voor hij vlug een deken omsloeg. Hij gooide er haar ook een toe. 'Ik ga een kleine explosie veroorzaken. Misschien vliegen er wat scherven rond, dus bedek jezelf goed.'
---

De zeerover luisterde geboeid aan de deur. Wat hij hoorde was niet mis. Zo te horen was die jongen een echt talent. Nee, een gróót talent zelfs. Ergens was hij jaloers op de knul. Zíjn eerste meisje was lang niet zo complimenteus geweest. Hij voelde iets van wrok opkomen.
'Volgens mij zijn je vijf minuten voorbij, Rooie! Maak jezelf maar weer toonbaar, je hebt genoeg tijd gehad!' Hij viste in zijn vest naar de sleutels van de deur.

Alice raakte met haar zwaard het zwaard aan wat Solor nu in handen had. ze grijnsde lichtjes, zo naief. "wat is er? bang dat ik je verwond?" Laine grijnsde licht en schudde zijn hoofd, een schrammetje zouden ze beide wel overleven en het was een vriendschappelijk gevecht. nu zag hij ook wel in dat deze nodig was voor Solor om in te zien waar zijn zusje toe in staat was.

- Solor -
'Nu, als je erop staat...' Hij begon met een kalme slag recht vooruit. Hij besloot zich in te houden tot hij goed wist wat ze aankon. Ze zou misschien wel vaardig zijn, maar qua spierkracht was ze in het nadeel. Hij vond vechten tegen een meisje maar niets. Alleen lafaards deden dat.

-Sidra-

"Wat doe ik expres?" vroeg Sidra, "en denk je dat een zo'n deken genoeg is? Het is maar dunne stof..." Ondanks haar twijfels sloeg ze de deken maar om.
Ze schrok toen de man buiten de deur sprak en ging instinctief dichter bij Cailen staan.

-Giyana-

De Giyana bleef verdekt staan, wachtend op het goede moment om tevoorschijn te komen. Ze wilde het plezier van het tweetal niet vergallen, nog niet tenminste.

Alice grijnsde en opende het gevecht met een harde slag waarna ze vreselijk veel bewoog. ze draaide alle kanten op en viel hem snel van allerlei onverwachte hoeken aan. hij mocht gelijk weten dat ze geen zin had in dat beginners gedoe. "was dat alles?" vroeg ze nadat ze even stil stond en hem vrolijk aankeek.

Laine keek toe even wreef hij over zijn hals en keek hij om zich heen. het voelde hier raar aan.

- Solor -
Toegegeven, ze kon er wat van. Hij moest goed opletten bij het pareren van haar slagen. Niet dat ze hem gelijk de baas was, dat ook weer niet. Ze was gewoon goed. Maar hij ook. Vanaf zijn zveende was hij door grootmeester Giaffar getraind, thuis in zijn eigen land. Hij beheerste alle slagwapens van rapier tot kromzwaard. Niet iedereen werd aangenomen door prins Jörg en zijn vader. Hij begon dit gevecht echt leuk te vinden. Onverwachts zette hij twee stappen vooruit en haakte hij zijn been achter dat van Alice zodat ze niet wegkon, intussen haar zwaard naar beneden drukkend met het zijne. Hij grijnsde. 'Je bent een goede krijger, prinses. Waar heb je zo leren vechten?'
---
- Cailen -
'Mij verleiden.' Hij hoorde de man praten en sloeg vliegensvlug zijn deken om zowel hemzelf en Sidra heen. Toen trok hij haar met zich mee op de grond tussen de muur en het bed. Hier waren ze redelijk veilig voor rondvliegend puin. Hij strekte zijn hand uit en schoot een minuscule vuurbal richting de glazen bol met buskruit. Toen kroop hij dicht tegen Sidra aan en bedekte hij zichzelf volledig. Hij hoorde de man vloekend binnenkomen, vlak voor de oorverdovende explosie de vloer deed kraken en de man gillend weg werd geblazen. Hij pakte Sidra's hand en kneep er even in. 'Blijf hier. Niet kijken voor ik zeg dat alles veilig is.'
Hij hoopte maar dat de man niet al te erg gewond was. Wat moest Sidra wel niet van hem denken als hij mensen verminkte?
De man was gelukkig slechts bewusteloos. De deur was uit zijn voegen geblazen en had de man tegen de muur geslagen. afgezien van een schaafwond aan zijn hoofd, mankeerde hem niets.
Cailen sleepte de man naar de reling en gooide hem zonder omhaal overboord. tot zijn opluchting zag hij dat de Cinaed was losgeraakt van de zandbank. Enkele andere zeerovers waren bijgekomen en renden vanaf de zandbank toe op hun zojuist gedumpte maat. Opgeruimd stond netjes. cailen strekte tevreden zijn spieren en zwaaide naar de kerels.
'Ajuu stelletje ezels! Tot Sint Juttemis!'Hij schaterde het uit toen enkele zeerovers stenen gooiden die het schip ruim misten. Toen keerde hij triomfantelijk grijnzend terug naar de plaats waar hij Sidra achter had gelaten.

occ: Oké effe kijken hoe staat Alice nu x'D

Alice haar been werd vast gehaakt met die van hem, voor ze uit kon halen werd haar zwaard naar beneden gedrukt. grijnzend keek ze op naar Solor, "als het leven bestaat uit doden of gedood worden is mijn keuzen snel gemaakt." was haar antwoord. Ze bracht haar hoofd dichter bij de zijna als afleiding om los te komen, al kwam het totaal anders over.

-Sidra-

"Wat bedoel je? wat doe ik dan?" wilde Sidra vragen, maar voor ze een woord kon zeggen trok hij haar al op de grond. Hij lag zo dicht tegen haar aan, ze had geen controle meer over haar adem. Ze wilde dat het moment eeuwig kon duren, maar het was zo snel voorbij. Ze hoorde de knal en schrok ervan, zo hard klonk het. Niet veel later zag ze hem opstaan en weggaan. Sidra wist even niet wat ze moest doen, ookal zei Cailen dat ze daar moest blijven. Ze twijfelde, ze was nieuwsgierig, maar wist dat ze eigenlijk moest blijven zitten. Toch, een kleine blik kon geen kwaad, toch? dacht ze en voorzichtig ging ze kijken.

- Solor -
Huh? Wat was ze nou weer van plan? Een kopstoot? Solor keek haar verbaasd aan om te zien wat ze zou doen.

---
- Cailen -

'Sidra, alles is...oh, je kon het weer niet laten om toch te kijken he?' Cailen grijnsde. Opgelucht knuffelde hij Sidra.
'We zijn vrij, meisje! Laat het avontuur maar beginnen!'

OOC: Lisora, die afleidingsmanoeuvre werkt beter op een type als Cailen (al kun je hem in deze positie natuurlijk wel een knietje geven ... maar dat zou vals spelen zijn