RPG 1: 'Poorten van Illusie'

- Solor -
'Jawel hoor. Maar misschien... Als je broer me even kan missen, wil ik de wondjes graag even uitspoelen. Ze irriteren en als ik een akelige infectie oploop van die godvergeten krengen, zo ver van een genezer af...' hij schudde zijn hoofd. 'Laat ik het er maar even op houden dat ik me beter eerst kan verzorgen voor ik verder ga helpen.' Hij keek een beetje schoorvoetend naar de grond. 'Hoewel het natuurlijk voor de veiligheid geen kwaad kan als er iemand met me meegaat...'
---
- Jörg -
'Zwaardvechten, de ruiterij, maar ook een goed boek of een toneelspel kunnen mij vermaken,' zei Jörg. 'Evenals een goede maaltijd. Wat dat betreft passen wij wel bij elkaar.' Hij knipoogde met een grijns. Hij besloot dat hij vrouwen niet als hobby zou beschouwen. Vanaf nu niet meer, althans. Hij zou niet naar een andere vrouw omkijken voor hij wist waar hij aan toe was met deze ongrijpbare edelvrouwe.
---
- Cailen -
'Ja maar...het is hier zo smérig!' zei hij, een vies gezicht trekkend toen een koets voorbij reed en een van de paarden lukraak zijn behoefte liet vallen op de geplaveide weg. Ondanks het feit dat twee straatvegers onmiddellijk toeschoten om de troep op te ruimen, bleef de gedachte in Cailens hoofd gegrift. Hij keek treurig naar zijn laarzen, die voor zijn vlucht uit Novick nog zo mooi glanzend en zwart waren geweest. Ze zaten onder de krassen en slijtageplekken. ' Ik blijf erbij dat we schoenen moeten kopen. Voor ons allebei.'

-Sidra-

"Ach als iedereen schoenen heeft kan het voor de gewoonte geen kwaad dat ik er ook een paar ga dragen. Maar over de vuiligheid maak ik me geen zorgen, alles is er wel af te wassen, dat heb ik altijd al gedaan. Gewoon het ergste vermijden." Hoewel de ergste smurrie soms wel de beste voedingswaarde blijkt te hebben, dacht ze erachteraan. Op dat moment merkte ze hoe ze ineens een stoot mineralen via de huid van haar voeten binnenkreeg. De textuur van hetgeen waar ze ingestapt was, vertelde haar niets over wat het was, daar alles nieuw was voor haar. Dus keek ze eens nieuwsgierig naar beneden en zag toen dat ze in een hoopje uitwerpselen gestapt was. Dat wordt een beetje extra poetsen, dacht Sidra.

- Cailen -
'Ieuw, getver, Sidra!' Met een vies gezicht stapte hij iets bij haar vandaan. Hij keek even rond en zag toen een varkenstrog staan vol water. 'Ga daar je voeten even afspoelen alsjeblieft. En kijk uit voor de jurk!' Hij klonk zo paniekerig dat een voorbijganger hem afkeurend aankeek en iets mompelde dat verdacht veel klonk als "vuile flikker". Cailen staarde de man kwaad aan en het ongemanierde heerschap vervolgde zijn weg, de neus arrogant in de lucht gestoken.

-Sidra-

"Wat doe je er paniekerig over zeg, bang om zelf vuil te worden?" zei Sidra plagend, expres dichter naar hem toe gaand, in plaats van naar de trog te lopen. "Bang om er iets door op te lopen? Want dan hoef je nergens bang voor te zijn hoor, het enige wat kan gebeuren is dat je er een betere weerstand van krijgt..." Ze zag een kleine plas regenwater en pakte er een heel klein beetje modder uit, om daarmee een kleine streep te maken over Cailens wang. Als Sidra niet zeker had geweten dat het puur een mengsel van zand en water was had ze het niet gedaan, ookal was het zo leuk om Cailen een beetje te pesten.

- Cailen -
'Sidra! Nee, hou op! Allegodenverdommede...!' Hij probeerde haar hand met modder te ontwijken, maar daardoor verloor hij zijn evenwicht. Even nog balanceerde hij op zijn hielen, toen viel hij achterover. De "splatsj" die klonk toen zijn lichaam de grond raakte, en het lachen van de omstanders, vertelden hem dat hij nu beter niet kon gaan kijken waar hij in lag. Met een wraakzuchtige grijns zwiepte hij zijn benen richting die van Sidra om haar zo onderuit te halen. Waar hij lag, zou zij ook komen te liggen, zwoer hij venijnig.

-Sidra-

Ze voelde hoe hij haar onderuit haalde en even later lag ze naast hem op de grond. "En dan ben jij diegene die tegen me zegt uit te kijken voor de jurk? Je houdt er een nogal dubbele moraal op na he?" De glimlach was nog steeds niet van haar gezicht verdwenen. Sidra zette haar handen neer om zich zo iets overeind te kunnen krijgen, zodat ze zou zitten. Daarbij kwam een van haar handen in en hoopje smurrie terecht. "Wat aardig van je dat je me wijst op deze voedzame maaltijd schat." Sidra wist dat ze op de grens zat, dat ze bijna, of misschien al, te ver ging, maar ze had er even iets teveel plezier in. Cailens gezicht had zo'n leuke uitdrukking momenteel dat ze maar met moeite haar lachen in kon houden.

- Cailen -
'Dat heet wraak, lieve schat.' Hij zei het op een toon die absoluut niet paste bij "lieve schat". 'En dan nog eens wat, naast zo'n smerige vrouw ga ik vanavond niet liggen. je slaapt maar mooi op de andere kamer.' Hij stond op en klopte zich af, daarbij de drek alleen maar meer uitsmerend. Ergens in hem zei een stemmetje dat het ook leuk zou zijn om haar onder de modder te smeren, maar dat deed hij dan wel terwijl hij stond. Er waren al genoeg omstanders die schreeuwden en joelden dat er verder gevochten moest worden. Hij schraapte wat van de drek van zijn kleding.
'Dus jij vind het zo lekker voedzaam hè?' zei hij met een gevaarlijk starre glimlach op zijn gezicht. 'Pak dit maar aan dan!' hij smeerde de klodder modder in haar gezicht.

-Sidra-

'Hmm lekker," zei ze, terwijl ze de ergste modder van haar gezicht afveegde. Als ze het kon, had ze een plens water zo in zijn gezicht gesmeten als zijnde wraak, maar ze hoefde het niet te proberen om te weten dat het niet ging lukken. Dus deed ze maar net als hem en pakte ze een klodder modder om die naar Cailen toe te gooien. Haar richtvermogen was alleen niet bijster goed als ze met andere dingen dan water smeet, ze miste dan ook volledig en de modder kwam terecht tegen een toevallige voorbijganger. Sidra had geen zin zich te verontschuldigen, had die vrouw daar maar niet moeten lopen. Sowieso mocht er wel eens wat gedaan worden aan haar arrogante blik. Sidra keek er expres niet te lang naar en ging door alsof er niks gebeurd was. Zo onopvallend mogelijk liep ze naar de trog toe, stak ze haar hand erin en gooide ze wat water richting Cailen, proberend om het zo te laten lijken dat ze het water stuurde. Sidra moest tot de conclusie komen dat ze momenteel zelfs niet in staat was water in de goede richting te gooien.

- Cailen -
Sidra kon zo mogelijk nog slechter richten dan hij, dacht Cailen, toen de modderkluit hem met een meter verschil voorbijvloog en een voorbijgangster raakte. Hij kreeg een onbedaarlijke lachstuip bij het zien van haar gezicht, ook al vond hij de situatie totaal niet grappig. hij schaamde zich kapot voor Sidra en zodra ze alleen waren zou hij het laten merken ook. Sidra krabbelde overeind en rende hem ineens voorbij, richting de watertrog. Zich herinnerend hoe ze water had gestuurd, rende hij verschrikt achter haar aan. In het openbaar modder gooien was de spreekwoordelijke grens, watermagie gebruiken was de overschrijding. Openbaar magiegebruik zou haar een week celstraf opleveren. Cailen kon geen week op Sidra wachten. Hij zou alleen vertrekken, dacht hij hatelijk. Als ze dan wat afgekoeld was en hij had zijn ouders gevonden, zou hij haar wel weer ophalen. Toch, voor het zover was kon hij haar misschien nog tegenhouden. Hij rende haar achterna, maar het was al te laat. Ze had het water al bereikt en... een zielig straaltje water plensde aan zijn voeten neer. Ze kon niet watersturen, of wilde dat niet. In ieder geval was hij het goed beu nu. 'Mijn beurt nu,' gromde hij. Hij rende op haar toe, greep haar om haar middel en duwde haar achterover de waterbak in.

-Sidra-

Oh gaan we zo beginnen, dacht Sidra en ze trok Cailen mee de trog in. Pas toen het water haar vol raakte besefte ze zich hoe lang ze alweer uit het water was geweest. Het kon onmogelijk korter dan een dag zijn, maar toch, ze was nog niet in elkaar gezakt dus moest het wel korter zijn. Langer dan een minuut kon ze echter niet in de trog blijven, de blikken van de omstanders vertelden haar genoeg. Tot zover het niet opvallen. Zachtjes mompelde ze: "Sorry, ik liet me even iets te ver gaan"

- Cailen -
'Je meent het,' zei hij kortaf, zich heel goed beseffend dat ze over elkaar heen in een varkenstrog lagen, druipnat en bemodderd als zwervers na een regenbui. 'Reken maar dat je hier nog voor op je donder krijgt van me.' Een grijns brak echter ongewild op zijn gezicht door toen hij haar zielige gezichtje zag. Hij kon haar ook niet lang blijven haten.

-Sidra-

"Nou ja zeg, zeg ik netjes sorry, gaat meneer hier gewoon grijnzen. Wat denk je je wel niet?" vroeg Sidra verontwaardigd, hoewel ze wist dat het niet helemaal zo zou overkomen daar ze het niet kon laten terug te grijnzen. De situatie was gewoon te grappig.

- Cailen -
'Ik denk dat we maar eens een herberg moeten vinden. Niemand houdt van zwijntjes. Zelfs niet als ze zo schattig zijn als jij.' Hij leunde voorover en kuste haar vol op haar mond. Een gejuich en gejoel steeg op nu het schandaal compleet was, al waren er maar weinig mensen meer die er kwaad over spraken. Voor hen waren ze gewoon vermaak, een jong stel dat elkaar zojuist had gevonden. Cailen grijnsde. Een voordeel van de modder was dat niemand hem herkende als zijnde een prins. Zijn vader zou hem naar een internaat sturen als hij het hoorde.

-Sidra-

Sidra hoorde het gejoel rondom hen en besloot om hem iets langer dan nodig terug te kussen. Zo, dacht ze, zijzelf blij, de menigte blij, en Cailen waarschijnlijk ook. Toch moest ze de kus afbreken om op te kunnen staan, wat ze met tegenzin deed. Zodra ze stond, stak ze haar hand uit naar Cailen, om hem hulp te bieden bij het overeind komen. "Laten we dan maar beginnen met zoeken," zei Sidra glimlachend.

Alice knipte begrijpend, 'Hoewel het natuurlijk voor de veiligheid geen kwaad kan als er iemand met me meegaat...'
zei hij, voo Alice er erg in had had ze al re enthousiast gereageerd naar haar zeggen "ik loop wel met je mee, misschien kan ik nog eregens mee helpen." haar hoofd kleurde voor zover dat niet nog altijd het geval was.

Laine hoorde het ,aar liet de twee maar, Alice kon voor zichzelf opkomen en zo onderhand moesten ze echt beginnen aan een kamp.

"loop niet te hard van stapel." antwoorde Moira, maar minder kil dan de eerste keer dat zulke woorden over haar lippen kwaamen. ze grijnsde licht en knipoogde terwijl ze het zij waarna ze voorover boog om een stukje kip van het bord te pakken.

- Solor -
Hij glimlachte toen ze aanbood met hem mee te lopen. Mooi. Hij had heel wat te zeggen tegen haar.
'We zullen niet lang wegblijven,' zei Solor verontschuldigend tegen de elfen. 'Ik zal mijn afwezigheid goedmaken door de afwas en de nachtwake op me te nemen.'
Toen liep hij, een beetje strompelend, naar het pad dat naar de zee leidde. Hij keek even vragend achterom naar Alice, als een puppy die niet kan gaan zonder de toestemming van zijn baas.
---
- Cailen -
De portier wilde hen pas de dure herberg binnenlaten toen Cailen zijn goud had laten blinken. Wat niet wegnam dat de portier erg wantrouwend keek toen hij zag dat twee van die haveloze figuren, druipnat en besmeurd, zoveel geld op zak hadden. Gelukkig besloot de man dat dat een zaak van de herbergier was en stapte hij opzij. Cailen liep arm in arm met Sidra en de woede van daarnet was hij vergeten, nu hij het komische van de situatie inzag. Hoewel ze toch een flinke schrobbeurt zou moeten ondergaan voor ze naats hem in bed zou mogen kruipen. Walgelijk, dat voedingssysteem van haar. Maar ach, de rest van haar maakte het meer dan goed.
'Zullen we de bruidssuite afhuren?' vroeg hij aan Sidra. 'Een betere kamer hebben ze niet.' Voor hen hing de lijst met beschikbare kamers en de bijzonderheden van ieder van de kamers, variërend van meubilair tot extra diensten als warm water en een maaltijd op de kamer.
---
- Jörg -
'Wanneer elke dag je laatste kan zijn, is het iemand toch zeker geoorloofd om zo af en toe eens een risico te nemen?' vroeg Jörg onschuldig. 'Momenteel riskeer ik je woede en eeuwige minachting, door te zeggen dat je de mooiste vrouw bent die hier rondloopt. En dat, zolang we beiden voor dezelfde meester werken, ik een prettige werkomgeving zal hebben.' Hij glimlachte en nam kalm nog een slok van zijn wijn. 'Nu jij weer.'

Moira lachte even met het stukje kip nog in haar handen "wel voor deze keer vergeef ik het je." antwoorde ze waarna ze het stukje kip niet in haar mond maar rustig in die van jörg stopte. ze glimlachte even "ik moet toegeven dat je een van de weinige mannen bent waarbij ik meteen de neiging heb hem om te brengen." even knipoogte ze "in mijn woorden kun je dat aanschouwen als compliment.

Laine grijnsde "het is als goed Solor." antwoorde hij kalm terwijl hij met de elven vertrok.
ALice liep vlug achter SOlor aan waarna ze naast hem ging lopen.

-Sidra-

Sidra keek naar het blad voor zich en zag enkel wat rare zwarte kronkels op een witte achtergrond. Kronkels waar Cailen blijkbaar wel wijs uit kon worden, maar haar zeiden ze niets. Ze vroeg zich af wat hij er in kon zien, hoe hij er wijs uit kon worden. Toen de kronkels ook nog eens begonnen te dansen voor haar ogen besloot Sidra dat ze lang genoeg had gekeken.
"Als jij het zegt," zei ze glimlachend, "Als ze maar een bad hebben dan ben ik al blij."

- Jörg -
Hij was blij verrast toen Moira hem een hapje voerde. Klef en romantisch misschien, maar duidelijk geïnteresseerd. Al zou hij niet de klassieke beginnersfout maken zich nu direct vol overgave op haar te storten. Moira nam rustig haar tijd en het kon geen kwaad voor hem om dat ook eens te doen. 'Hmmm,' zei hij waarderend. 'Dat smaakt goed bij die kip.' Hij keek haar uitdagend aan.
---
- Cailen -
Hij grinnikte toen Sidra het zo luchtig zei. 'Ik begin me nu al zorgen te maken dat ik je teveel verwen, prinsesje. Voor heel veel mensen is een dagelijks bad een onbetaalbare luxe. Laat staan een met warm water waar nog niemand in heeft gezeten,' zei hij. 'Gelukkig voor jou verwen ik je graag en heb ik er het geld voor.'Er klonk een amechtig kuchje achter hen en daar stond de herbergier; een spichtige man met armen als luciferhoutjes. Hopelijk kookt die niet naar hij eruit ziet, dacht Cailen verschrikt.
'Ik vernam dat de heer en dame een kamer wensten?'sprak hij, duidelijk niet in de veronderstelling dat ze een kamer konden betalen. 'Indien dit niet het geval is, verzoek ik u vriendelijk om mijn gasthuis niet langer te bezoedelen.'Hij keek misprijzend naar de modder die uit hun kleding droop. Cailen liet grijnzend de goudstukken rammelen en toonde daarop eveneens zijn zegelketting met het familiewapen aan de geschrokken waard.
'Aha, natuurlijk verandert dit de zaak. Mijn oprechte excuses heer, maar in deze barre tijden weet men nooit wie er te vertrouwen is en vergeef me als ik het zeg, maar uw in cognito vermomming is werkelijk...' Cailen liet de man maar verder brabbelen.Hij betwijfelde of dit reusachtige gebouw ooit "barre tijden" had gekend. Uiteindelijk betaalde hij voor de bruidssuite, waar hij nog korting op kreeg ook. Gaaf, dit moest hij vaker proberen.
'Kom je mee Sidra?' vroeg hij, galant zijn arm aanbiedend aan zijn vrouw. 'Er wacht een bad op ons.' Hij zag hierop een paar kamermeisjes giechelen, maar sloeg er weinig acht op. Laat ze maar denken.
---
- Solor -
In eerste instantie liep Solor zwijgend voort. Hij wist niet hoe hij zijn gevoelens onder woorden moest brengen zonder haar af te schrikken. En wat als hij haar gedrag verkeerd uitlegde en ze hem helemaal niet leuk vond? Hij keek stiekem naar haar opzij en hield toen voorzichtig haar hand in de zijne.
'Ik eh, ben blij dat je met me mee wilde lopen, Alice,' zei hij.

Moira trok haar wenkbrauw op en schudde grijnzend haar hoofd waarna ze nu ook voor haarzelf een stukje pakte. Ergens haate ze dat kleffe gedoe, al vond ze het niet eens zo heel vervelend bij jörg.

Alice keek op toen Solor zijn hand ineens om die van haar sloot. ze kreeg een blos op haar wangen en sloot haar vingers toen ook om zijn hand zonder er iets over te zeggen. 'Ik eh, ben blij dat je met me mee wilde lopen, Alice,' Zei hij, ALice keek op en glimlachte vaagjes alsof ze betrapt was op het feit dat ze in haar meest bekende omgeving was verdwaald. "geen punt.." was dan ook het enige zwakke antwoord wat ze wist te verzinnen.

- Solor -
'Geen punt..' zei ze. Solor wist niet hoe hij dat nu weer op moest vatten. Maar ze liet het toe dat hij haar hand vasthield. 'Ik heb eens zitten denken...' Oh wat een zwak begin. 'Enneh, ik denk dat ik...' Ja, man, ga nou door voor ze je een sukkel vindt. 'Ik denk dat ik je leuk vindt. Leuk leuk, bedoel ik.' Tegen deze tijd zag zijn gezicht purper. 'Enneh... ik...eh..misschien dat...eh...wat vind je...van mij?' Hij had het doodsbenauwd. Zijn maag voelde alsof er een klomp ijs in was gezakt.
---
- Jörg -
'Hé, staat u mij soms niet toe te voorkomen dat uw handen vies worden?'Vroeg hij, gemaakt gekwetst, voor hij haar het stukje kip ontfutselde en het zacht tegen haar lippen legde. 'Gun mij het plezier, vrouwe.' Zijn ogen fonkelden van plezier. Hij vroeg zich af wat dat warme gevoel in zijn maag betekende. Vast brandend maagzuur of zo.

-Sidra-

"Ik kan er ook niets aandoen dat het voor mij een noodzaak is," zei Sidra, terwijl ze haar arm door de zijne stak. Met haar andere hand pakte ze even haar amulet vast en liet het vervolgens weer los terwijl ze zei: "Het is dat ik dit hier heb, anders zou ik hier nu niet eens kunnen lopen." Ze vergat even dat Cailen niet de enige was die dat momenteel zou kunnen horen, maar ze hoopte dat niemand er op had gelet wat er tussen hun gezegd werd.

Alice keek op naar Solor, haar hoofd werd kanl rood toen hij zijn bekentenis aflegde. 'Ik denk dat ik je leuk vindt.' zei hij, het drong niet door tot Alice, ze voelde zich misselijk worden, maar niet vervelend. alles leek te draaien het leek alsof haar hart jaren aan slagen had in te halen zo hard als het tekeer ging, en doordat het zo onverwacht kwam bleef ze stil, te lang. Tegen de tijd dat ze het doorkreeg en het doordrong voelde het alsof woorden niet meer overtuigend voor hem konden zijn. voor ze het wist was ze al naar hem toegestapt en lagen haar lippen op de zijne.

'Hé, staat u mij soms niet toe te voorkomen dat uw handen vies worden?'Vroeg Jörg, ze keek op en voo ze het wist hield ze het stukje kip niet meer vast en had hij het tegen haar lippen aangelegd. ze glimlachte even en stopte het stukje kip in haar mond. ze bleef stil daarna, met een grijns, met volle mond praten was immers onbeschoft.Toch voelde ze haar hartslag een vreemd ritme aannemen.

- Solor -
Hij vroeg zich af of de aarde onder zijn voeten verdween en ze zweefden. Hij werd heerlijk licht in zijn hoofd van die kus. En toen ze hem beeïndigde, keek hij haar even ademloos aan, voor hij haar in zijn armen trok en terugkuste, hoewel hij nog steeds rood zag van schaamte en zijn maag achtereenvolgens twee salto's en een dubbele flikflak maakte.
---
- Jörg -
Hij wilde haar net wat bijschenken, toen er een schrille piep achter hem klonk. Hij probeerde eerst even te peilen wat voor vogel het geweest kon zijn, toen hetzelfde schrille geluid zijn naam riep. Of in ieder geval de naam die hij had opgegeven als de zijne. 'CAILEN BRAEDEN! BEN JE BESODEMIETERD!?!' Het volgende ogenblik kletste er een hand in zijn gezicht en keek hij verbijsterd op naar een furieuze Erika.
'Ik verwachtte je bij de lunch! Je oom is gearriveerd en de eerste huwelijksgeschenken staan klaar in de hal! Je maakt ons ten schande tegenover de gehele adel! Het is dat ik wist dat je met dat ...dat mens daar was weggeslopen, anders had je vast niet de moeite genomen om zelfs maar bij het diner te verschijnen!'
Jörg overwoog even om haar hier en nu van kant te maken. Het zou zoveel hoofdpijn schelen. En bij een tragische dood van zijn aanstaande bruid zouden dezelfde familieleden toch wel komen om hem hun oprechte deelneming te betuigen...
Toen verschenen er pakweg twintig soldaten tussen de bomen en Jörg wist dat zijn dag met Moira volledig verziekt was. Hij had geen andere keus dan mee te gaan met die stomme blonde del.
'Mijn excuses, vrouwe Moira,' zei hij met oprechte spijt. 'Ik vergat mijn afspraak met Erika.' Hij liet de "vrouwe" voor Erika's naam opzettelijk weg. 'Het spijt mij enorm, maar wij zullen deze picknick en onze discussie over de levenscyclus van de moerasgordelvaren een andere keer moeten voortzetten.' Hij strekte zijn hand uit om Moira overeind te helpen.
'Intussen,' zei hij, zich wendend tot de soldaten. 'Verwacht ik van jullie dat jullie dit allemaal netjes opruimen, of ik moet de hooggeachte dames nog langer laten wachten.' Zijn kille ogen spogen haast vuur. Hij was in een dermate chagrijnige bui dat hij tot de volgende ochtend waarschijnlijk geen vriendelijk woord meer over zijn lippen zou krijgen.
---
Cailen
'Gelukkig kun je dat wel.' zei Cailen. 'Ik zou je niet meer kunnen missen.' Hij glimlachte naar haar en rinkelde vrolijk met de kamersleutels. 'Hoeveel tijd denk je dat we serieus nodig hebben om al die troep eraf te krijgen? Vast teveel om nog de stad in te gaan daarna, hm?'

Alice zoende Solor. het was alsof er niemand meer was op de wereld, niemand behalve zij en Solor. ze beeindigde de kus en keek hem aan, eigenlijk hoewel het zo perfect voelde wist ze niet of ze nu de juiste keuze had gemaakt hem zo te beantwoorden. maar toen Solor haar in zijn armen naar hem terug trok om haar weer te kussen sloeg ze haar armen om hem heen ze duizelde licht, al had ze dat voor geen goud willen missen en haar hart leek elk moment uit haar borstkas te kunnen trillen.

'CAILEN BRAEDEN! BEN JE BESODEMIETERD!?!' Moira zag hoe die del van een Erika tevoorschijn kwam en Jörg een knal in zijn gezicht gaf. Ze begon een hele reeks op te noemen aan wat in Moira's belevenis niets meer was dan zeuren. Hoewel ze niet wist hoe Jörg zou reageren kreeg ze de neiging de dolk die ze om haar bovenbeen had gebonden in haar strot te duwen zodat ze hier en nu zou sterven, al vervloog dat plan toen de soldaten kwamen, ze twijvelde er niet over dat ze hen allen tegelijk aan zou kunnen, al wilde ze Jörg zijn plan niet in gevaar brengen.
Moira nam Jörg zijn hand aan nadat hij zich had geexcuseerd. maar voor ze iets kon zeggen keerde hij zich al tot de soldaten. ze keek Erika minachtend vanuit haar ooghoeken aan, het was dat ze Erika niet erg hoog zag, meer als een irritante vlo op een reeds geiiriteerde huid. ANders had ze haar wel hier en nu duidelijk willen maken dat dit wicht haar niet voor slechts een mens moest zien, ze was per slot van rekening nog alrijd een magiër en zo'n del als zij moest zich daar niet nog eens over verspreken.
Moira zag de kilheid in Jörg zijn ogen hoewel menig vrouw hier wellicht angstig van kon worden begon ze weg te smelten bij die blik, minstens net zo erg als wanneer hij charmant naar haar glimlachte. op dat moment voelde ze toch weer een jalozie opkomen, hoe kon die del nu gaan trouwen met zo'n droom?