Suki's gedichtendump

Oud en nieuw door elkaar:

In verbinding.

Gedachtes worden woorden
En de woorden worden één geheel
Het geheel verwoordt mn gedachtes
En we eindigen bij het eerste deel

---

Wij.

We zijn als water en vuur,
Als luid en als stil.
Zoals de nacht en de dag
van elkaar verschillen,
dat zijn wij.

We voeren immer een strijd,
jij met woorden en
ik met zwijgen, ongezien
en spreken is zilver, zwijgen is goud?
(Ik heb geen idee)

We trekken elkaar aan,
wij zijn altijd.
Moeder en dochter,
tegenpolen, maar samen.
Eeuwig.

---

Ik verscheur, ik verscheur.
Mijn geest trekt dit niet meer.
Het voelt alsof ik word verscheurd.
Terwijl er niets is gebeurd.

Ik verscheur, ik verscheur.
Mijn woede borrelt op.
Mijn woorden moeten weg.
Luister nou naar wat ik zeg.

Ik verscheur, ik verscheur.
Mijn gedachtes gillen het uit.
Ik ben niet perfect en kan het niet zijn.
Mijn kalmte is maar schijn.

Ik verscheur, ik verscheur,
tussen mijn woede en mijn kalmte
Mijn ene kant denkt rationeel.
De andere heeft genoeg van het toneel.

Ik smeek je, ik smeek je.
Accepteer me hoe ik ben,
Want ik kan niet perfect zijn.
Alsjeblieft, dit doet me zoveel pijn.

---

Zie daar...

Zie daar, een klein dik rupsje,
Bereidt zich voor op de grote dag.
Langzaam kruipend naar een doel.

Zie daar, een hangend magisch cocon.
Binnenin houdt zich een wonder schuil
en ooit op een dag wordt het onthuld.

Zie daar, een grote mooie vlinder.
Eerst aarzelend, de vleugels uitspreidend.
Even later, zelfverzekerd, vliegend door de lucht.

---

Ik wil mezelf verwoorden.
Hoe kan ik zeggen wat ik bedoel?
De pijn in me, de verwardheid.
Hoe kan ik uitleggen wat ik voel?

Met de goede woorden.
Niet met een halve uitleg.
Hoe vind ik die goede woorden,
hoe vind ik de goede weg?

Leg het me eens uit.
Help me, ik smeek je het.
Ik zoek die weg, de goede, want,
ik heb mijn gevoelens uitgezet.

Maar stiekem borrelen ze,
ze borrelen onder het oppervlak.
Ik kan de gevoelens niet echt weghalen.
Waarom ben ik zo zwak?

Zo zwak om alles te willen hebben.
Zo zwak om niet tevreden te zijn,
Ik weet het allemaal niet meer en
waarom is mijn blijdschap maar schijn?

Waarom, waarom, waarom?
Waar vind ik mijn goede antwoord?
Zeg jij: 'eerlijk zijn, dus alles kapotmaken?'
Heeft iemand mijn smeken gehoord?

Ze zijn mooi =] Sommige hebben een lekker ritme om door te lezen en veel gevoelens die je in het gedicht leest herken ik wel.
Ik denk dat iedere tiener wel eens van dat soort gedichten heeft gemaakt.

Dichten kan je in ieder geval. Wat dichtregels betreft heb ik geen kaas gegeten. Ik ben dus echt aanhanger van de vrije dichtvorm ^^ Maar de ritmes zitter er heel goed in. Er zit in al je gedichten een duidelijk cadans en het leest prettig weg.

Zoals Mayi al zegt, er zullen heel veel tieners zijn die dit herkennen. Maar ook volwassen

Dankjewel, voor mij zijn dat grote complimenten ^^

Nieuw, een soort 'kracht' gedicht:

Alle verandering is moeilijk.
Doch heb ik het al gedaan
Ik ben verbitterd, maar sterker.
Nu moet ik ermee doorgaan.

Mijn onzekerheid veranderen.
Het eeuwige denken beperken.
Mijn mond open trekken
en mezelf verbaal versterken.

Ik weet dat ik het kan,
ik heb het al eerder gedaan.
Doorzetten, daar gaat het om
Ik moet die zekerheid weerstaan.

Een engelse ja, zitten misschien wat fouten in. Maar zo voelde ik me:

So, you made a decision.
No talking to me anymore,
ignoring me like I'm the only wrong person here.
I know I did things wrong, but you also did.

Just listen to what I say.
Look at yourself and try to improve your inner you.
I did and still doing.

You know.
Sometimes people make mistakes.
We call it; being a human.

But you're not my concern.
Not anymore.

mooie gedu=ichten schrijf je ook met een mooie boodschap