Creabea Corner van Mayi

Ik ben een echte tekenfanaat Ik teken al vanaf dat ik een potlood vast kon houden en ja ik moet bekennen sinds mijn vierde ben ik met sprongen vooruit gegaan mijn krabbels lijken nu ergens op

Ik ben en blijf een ultime wolvenfan
Ik heb ook Valentijns kaarten ontworpen ooit hoop ik er zelf een paar uit te kunnen geven ... Ook hoop ik ooit een gedichtenbundel uit te kunnen geven Ik ben met de Nationale gedichtenwedstrijd tot de tweede ronde gekomen en werd dus uit 15.000 gedichten gekozen om door te gaan Jammer genoeg bleef het daar steken.





Hier begon ik mijn tablet eindelijk echt te ontdekken





Schets:

Eind resultaat:


Draakjes, ik ben namelijk een Spyro Dawn of the Dragon fan



Ik zit dus ook op Wolfstory en heet daar Cailla, voormalig moderator maar gestopt dankzij school =]


Uit tekenboek over de anatomie van dieren en de mens:
honden schedel


Liefdesverdriet is een mooie bron voor inspiratie, tik ze houdt een kapot gescheurd hart vast:


Ik ontwerp wolven designs:


Een husky Het is bijna een evenbeeld van mijn nieuwste pup


Mijn Alter ego op Deviantart:


Nu stop ik daar wel mee ... En dan nu 1 gedichtje

Sterfelijke minnares:

Ze kon niet weten dat
Dit de realiteit was die
Een spelletje met haar speelde
En haar in vergetelheid bracht

Ze kon niet weten dat
Hij, ook al verschenen in haar dromen,
Tot het echte zou behoren
En haar aan het beminnen was

Hoe kon zij ooit weten
Dat hij haar had uitgekozen
Om zijn sterfelijke minnares te zijn?

Oké nu eentje die minder vaag is

Dementie

Ik keek altijd naar jou
Foto, op zoek naar een herinnering
Maar die vervaagde, en dat die verging
Zodat ik me die niet meer herinneren zou

Steeds vaker vergat ik dingen, gauw
Genoeg om me af te vragen wat de afbeelding
In mijn handen betekende, zonder duidelijke aanleiding
Wist ik dat mijn hersenen het niet meer plaatsen wou

Steeds weer een jonge meid op bezoek
En wat ook tegen me zei
Het leek net op een raadselachtig boek

En opeens barste ze in tranen uit, en schreeuwde zij
Dat zij mijn dochter was, gevolgd door een hoop gevloek
En ik wist alsnog te vragen: ‘Wie ben jij?’

Oh wauw, je hebt echt tekentalent en hele mooie gedichten! Let wel even op interpunctie.

Mag ik weten waarmee je je tekeningen digitaliseert?

Maar natuurlijk.

Ik heb photoshop CS2 ... ik schets gewoon in dat programma en dan maar lijntjes kleuren en daarna het hele plaatje inkleuren =]

ach bij sommige gedichten ben ik heel laks met interpuncties. Ik wilde hier eerst een gedicht over het geloof neer zetten, maar ja .. Dat doe ik maar niet XD Laat ik zo zeggen dat ik Adam en Eva erin af kraak ....

oh wauw, wat een werk. Heb je ook een tekentablet?

Ja gekregen toen ik geslaagd was voor mijn eind examen voor de Havo.

Ik kan absoluut niet meer zonder tekentablet, heb een tijdje zonder moeten doen, dacht dat ik aan het doodgaan was hahaha

Ik vind je tekenstijl echt ontzettend leuk. Mijn tekenen is wel okeej, maar ik ben veel te kritisch

Adam en Eva afkraken Sowwy, ik ben dus absoluut niet gelovig. Ik zeg ook altijd meteen dat ik spiritueel ben als mensen vragen of ik in God geloof
Ik heb gewoon een heel duidelijk standpunt - m'n vriend wordt er soms knotsgek van - en tja, de jehova is nooit blij als ze bij me aan de deur staan. Hun geloof - is naar mijn idee - beperkt en ze staan altijd met hun mond vol tanden als ik begin.

Misschien, als er interesse is, kunnen we eens een discussietopic hierover beginnen

Haha, ik heb sinds kort een tekentablet, maar mn eigen laptop is kaduuk (ik krijg een nieuwe!) dus heb nog weinig kunnen oefenen.

XD Ik ben ook niet gelovig, doch heb ik er wel respect voor en sommige aspecten aan geloven vind ik mooi. Ik ben meer van 't spirituele.

Ik geloof in wat men zelf wil geloven ... ik geloof niet in hemel en hell en anders gaat iedereen naar mijn mening toch naar de hel toe ... ja zondes was je niet zomaar weg met een gebed. De consequenties blijven aan je broek hangen. Daarbij hadden ze in de vorige eeuwen te veel criminele activiteiten .. de kerk dan. Niet zo zeer het geloof zelf.

Zal ik hem dan toch maar posten ...

Gelovige, ja alweer gelovige.
Ik wil even mededelen dat dit niets heeft te maken met een haat jegens de Christenen. Ik heb een verhaal gelezen, een boek ... Over Adam en Eva en ditmaal in een ander perspectief. En ik deel de mening van de schrijfster. Zij denkt dat Eva bij Neanderthalers vandaan komt.
Dat haar eerste zoon, Kaïn, een duivelskind is in de ogen van Adam omdat de leider van de Neanderthalers zich aan Eva heeft gegrepen op het moment dat zij daar rijp genoeg voor was. De leider was de duivel ....
Ik wil niet de spot drijven met het geloof, al kennen velen mijn mening over het geloof wel. Dit kwam gewoon in me op en ik wilde het alsnog plaatsen.

Erg leuk!

Ik voeg me bij suki, erg leuk!

Bluh laatst was ik weer eens verliefd ... Sinds een hele lange tijd ... Jammer genoeg heeft het tot niets uitgelopen. Hij wilde alleen maar vrienden zijn.

Vlinders:

Jij hebt de vlinders weer laten vliegen
Een hele prestatie op zich
Zeker omdat ik altijd tegen mezelf bleef liegen
Wanneer ik weer op bed lig

Met een verbaasde blik werd ik wakker
Je was verschenen in mijn droom
En mijn weerstand tegen de vlinders werd zwakker
Maar toch houd ik ze in toom

En toen ik dacht dat ik je zag staan
Toen ging mijn hart te keer.
Sinds tijden ben ik niet meer op dat gevoel in gegaan
Maar nu wil ik dat wel weer

Ik geef me helemaal over en
De vlinders vliegen nu vrij
Ik weet nu dat ik het gevoel herken
En het enige wat ik wil, dat ben jij

Die te verwachte klap:

Ik lijd in stilte
Zelfs met vrienden om me heen
Weer proef ik mijn zilte
Tranen en voel ik me wederom alleen

Het leven is hard
Een les die we leren
Die ik voelde toen mijn hart in een part
Werd gescheurd door een pijn waar ik me niet tegen kon weren

En ook al vermoedde ik zijn antwoord
Mijn hart die brak
Ik wist, dit is liefde die niet wordt gehoord
En toch kon ik mij niet weren tegen die te verwachte klap
---------

De laatste vind ik persoonlijk echt heel afgezaagd

Het zijn typische liefdesgedichtjes

Daarom Afgezaagd dus .. ik heb liever de iets speciale gedichten ^^ Bijvoorbeeld het geloof of Dementie omdat je weinig adolescenten daar over ziet schrijven.

Dit was mijn eerste serieuze gedicht XD:

Vreemde:
Als ik nu eens
kon vergeten wie ik was.

Gewoon even van de
aardbodem kon verdwijnen

Dat ik alle tijd van
de wereld had

Om jou beter te leren kennen.

-vreemde-
-----

Dit gedicht heb ik voor iemand anders gemaakt. Het heeft zowel haar als mij geholpen met een stukje verwerking

Wie ben ik?

Houd ik mezelf een spiegel voor
En zeg ik dat ik dat ben
Of heb ik het nog niet door
Denk ik terwijl ik mijn blik afwen

Is het allemaal gelogen?
Of is het echt?
Verschijnen de tranen in mijn ogen
Is het mezelf waar ik tegen vecht

Is deze strijd de waarheid?
Is dit waar ik naar zocht?
Kan ik via de strijd vinden wat mij bevrijd?
Zoals als ik tegen de strijd vocht

De pijn is niet gelogen
Het maakt me zelfs gek
Heb ik werkelijk de waarheid gebroken?
Raakt mijn hart de zere plek

Ik kijk naar mijn reflectie
Ik werp nog een laatste blik
O, spiegel je kent de situatie
Zeg mij, wie ben ik ?
-----------
Bij dit gedicht vonden de Nederlandse dichters mij blijkbaar creatief. Aangezien ze dat als commentaar hadden aangekaart bij de Gedichten wedstrijd =]

Zo zacht als een fluistering

Ik fluister ze tegen je huid
Het is zo stil deze nacht
Onze adem, mijn gefluister is het enige geluid
En het verschaft mij zoveel macht

Je luistert, gehypnotiseerd
Ik fluister, vleiend en charmant
Het gefluister is meer dan je begeert
Nou zie je mij eens van een andere kant

Een glimlach, duidelijk te zien
Allebei kennen we de wil
Je kust me daar waar is het meest verdien
Opeens geen gefluister, opeens is het stil

Je hebt mijn gefluister gestopt
Nu alleen nog de zachte ademhaling
O zo heb je me in de val gelokt
Er is geen andere benaming

Mijn woorden waren zo zacht als de wind
Niets meer dan een streling van genot
Woorden die elkander bind
Met een betekenis die nimmer stopt
---------------------------
Dit zegt veel over mij:

Een muur van glas:

Ik ben dat meisje
Daar aan de kant
Zachtjes neurie ik een wijsje
Houd ik vreemden op afstand

Ik trek een cirkel
En houd deze klein
Plots klinkt daar gerinkel
Zou het toch gebroken zijn?

De cirkel, al staat het als een muur,
Is kwetsbaar, zo dun als glas
Het bewaakt mijn gevoelens, die zijn zo puur
Dat daar geen vreemde in past
--------------
En nu weet iedereen ook wat mijn broertje heeft ....

Mijn broertje is een autist

Mijn broertje is wat anders dan anderen
Hij is een autist
Het is heel moeilijk om hem te veranderen
En het zijn de sociale vaardigheden wat hij mist

Vaak snapt hij niet hoe hij moet reageren
Hij is een beetje anders, speciaal op zijn eigen manier
En al probeer ik het nu nog te accepteren
Meestal vind ik hem alsnog een grote klier

Ja, soms staan we elkaar naar het leven
En soms denk ik ook wel van, waarom heb ik geen normale broer?
Al zo vaak heb ik de moed opgegeven
Want zo vaak zitten wij in rep en roer

Mijn broertje is een autist
Hij is anders dan de jongens van zijn leeftijd
Het duurde even voordat ik dat wist
Maar daarmee verdween niet mijn boosheid

Soms wens ik hem alsnog weg
Wou ik dat hij eens normaal kon doen
Maar dan heb ik alsnog de grote pech
En moet ik mij van mijn woede ontdoen

Want

Ook al vind ik het niet altijd fijn om toe te geven,
Ik kan ook niet zonder mijn broertje leven

Hele mooie gedichten met een diepere betekenis. Me like

Gedichten zijn meestal de weerspiegeling van de ziel en zoals je bij eentje al hebt geschreven, ze helpen je met dingen te verwerken of in te zien. Al denk je over iemand anders te schrijven, het zijn jouw gevoelens die op papier verschijnen.

Lastig, een broertje dat autistisch is, en je woede kan ik me heel goed voorstellen. Het lijkt allemaal zo oneerlijk, waarom moet jij degene zijn met zo'n broertje? Waarom had je niet een gewoon broertje, zoals iedereen?
De waarom vraag... je zal hem nooit beantwoord krijgen, hoe graag je ook zou willen en hoe hard je ook zoekt naar antwoorden.
Ik ben van mening dat je krijgt wat je aankan in het leven. Om zo je grenzen te verleggen dat je sterker staat.
Dat houdt me momenteel op de been, want mijn vriend heeft zijn strijd tegen een kwaadaardige tumor gewonnen en een jaar chemo achter de rug, nu 3 maanden later moeten we met de kleine man naar oncologie omdat ze vermoeden dat hij hetzelfde heeft als z'n papa, maar dan manifesterende in de huid en niet in het bot.
Uiteraard is dat totaal iets anders dan een autistisch broertje, maar de waaromvraag blijft. Het is een kwestie van accepteren en ermee omgaan. Het verdwijnt niet. Zodra je dat geaccepteerd heb, zal alles er totaal anders uitzien. Je zal je broertje dan in een ander daglicht zien.
Uiteraard is het logisch dat je niet zonder je broertje kan, ondanks de strubbelingen. Maar dat is overal, bij iedere broer en zus.

Ik wil absoluut geen betweter zijn, maar ik analyseer nu eenmaal gedichten die me ergens weten te raken. Hopelijk vind je het niet erg dat ik dat gedaan heb...

Mooi beschreven, Hope.

Het is inderdaad iets wat je moet accepteren en als je dat hebt gedaan ziet alles er inderdaad anders uit.

Ik heb zelf een handicap en tja, ik ben nu eenmaal nog fijn een puber dus ik heb er de nodige moeite mee gehad.

Ik vind je schrijfstijl prettig, afgezaagd, maar je gedichten zijn 'mooi'.

Suki, als ik vragen mag, wat voor handicap heb je??

Ik heb mijn lot met een vader en een broertje met autisme geaccepteerd =] Dit is al een gedicht van een jaar of anderhalf geleden. Het zit namelijk in de familie, maar dat neemt mijn angst niet weg. Het zit in de familie en autisme komt veel voor bij mannen. Ik ben bang dat als ik een zoontje krijg, hij het ook zal hebben. Ik kan net aan leven met mijn vader en broertje. Als ik zie hoeveel moeite mijn ouders moeten doen voor mijn broertje ... Begrijp wel dat ik nog niet aan kinderen denk ik heb nog geen zin om zwanger te raken en om een kleine hummel op te voeden. Zoals een vriendin nu wel gaat doen.

Ik ben veranderd door mijn broertje. Ik heb al heel vroeg voor hem moeten zorgen. Op 10 jarige leeftijd moest ik mijn broertje mee naar school nemen en weer terug. 's Ochtends eten maken en mijn broertje meenemen. Het heeft me veel veranderd en ook verantwoordelijkheid gegeven. Ik ben wie ik ben door die drastische veranderingen. Ik ben er zelfs een tijdje door depressief geweest, maar dat was vooral het wegcijferen van mezelf. Mijn problemen opkroppen enz.

Maar nu volg ik een studie Toegepaste psychologie en ik wil leerlingen in het speciaal onderwijs helpen. Zorgen dat ze zich beter kunnen aanpassen aan de anderen en de maatschappij en stuff.

In zulk soort situaties worden kinderen vaak te vroeg volwassenen.

Als je zulke feiten kent, dan ga je zoiezo nadenken over een zwangerschap en het is een gezonde angst die je voelt.
Je weet hoe moeilijk het is om voor een kindje met autisme te zorgen, en het is absoluut niet egoïstisch om jezelf daarvoor te willen afschermen.
Maar je moet ook zo denken - denk ik dan - je hebt er ervaring mee. En kinderen neem je pas als je de juiste partner heb gevonden die daar ook klaar voor is. In dat geval zal je er ook niet alleen voor staan. Voor jouw moeder is het nog anders, aangezien je vader ook autistisch is. Zodra je zelf een gezinnetje heb, heb je de steun van je vriend/man en dat is ook iets wat je kan mee laten wegen.

Uiteraard kan ik me voorstellen dat je in tweestrijd staat. Volgens mij heeft bijna iedere vrouw de drang naar kinderen, het is onze natuur, en of je dat nu al hebt of pas op latere leeftijd, dat maakt geen verschil. In onze familie zit er een erfelijk gen voor het syndroom van Larsen (of zoiets). Een lichamelijke afwijking. In het ergste geval kom je erbij te zitten als een kasplantje, terwijl je geestelijk bij de tijd ben. Een nichtje van mij is op 1 jarige leeftijd daaraan overleden, de lever en de milt zaten op elkaars plaats en ook het hartje en longen hadden van plek veranderd. Een ander nichtje is tijdens de zwangerschap zelf overleden en ik zou eigenlijk een oudere broer hebben gehad, maar na 5 maanden zwangerschap bleek dus al lichamelijk van alles te mankeren en nihiel levenskans te hebben. Mijn moeder heeft daarom ook abortus laten doen.
Ik heb ook heel lang over nagedacht of ik nu wel of geen kinderen wilde, maar bedacht me toen: ik krijg niet meer dan dat ik aankan. Ondanks dat het op het moment zelf niet zo lijkt.

Ik heb dan ook de instelling van, alles heeft een reden. Zou je een autistisch zoontje krijgen, dan moet dat zo zijn.

Maar uiteraard, de keus of je wel of niet wilt is er ook nog. Ik vind het in ieder geval heel erg voor je.

Je moet het ook zo zien, door jouw ervaringen ben je een beter, zorgzamer persoon. Je bent in staat om jezelf weg te cijferen - al keur ik dat absoluut niet goed - om anderen te helpen. Zelfs al heb je het nog zo moeilijk, toch probeer je, door je ervaringen, iets te bereiken waardoor je kinderen kan helpen.

Haha dat wegcijferen was een bar slecht idee Ik ben van mijzelf aan een introvert persoon en vaak een niet te lezen boek. En anders is het een boek vol leugens over gevoelens enz. Ik heb het bijna een jaar voor mijn ouders verstopt kunnen houden, maar ja ...het valt uiteindelijk op als je elke avond met rode ogen aan tafel zit te eten en al begint te huilen zodra je vader of moeder de naam van je broertje uit spreken. Zij hebben toen geadviseerd om naar een psycholoog te gaan omdat ze ook niet wisten wat ze met me aan moesten. Ik wil kinderen met autisme enz. helpen, maar ik wil bijna niets te maken hebben met mijn broertje. En dat doet mijn ouders bijzonder veel pijn. Toch blijf ik dat doen. Ik kan er nu veel opener over praten en mijn psycholoog heeft me echt geholpen

Ja en ik moet eerst maar eens een vriend hebben Dat lijkt af en toe moeilijker te zijn xD ... ik vind mezelf niet een van de knapste qua uiterlijk. Qua kennis valt het ook wel mee, maar dom ben ik zeker niet. Het is alleen een beetje jammer dat je bij de eerste indruk als eerste naar het uiterlijk kijkt. Dat doet iedereen.

Als eerste vind ik het juist ontzettend logisch dat je autistische kinderen wilt helpen, en feitelijk niks met je broertje te maken wilt hebben. Je broertje staat je nauw aan het hart en al die andere kinderen niet. Daar zit het verschil.
Je ligt overhoop met je eigen gevoelens en met je gevoelens voor je broertje. Je kan met autisme overweg, maar niet met het feit dat je broertje het heeft. Dat heeft naar mijn inziens ook niets te maken met je broertje zelf. Ik ben ervan overtuigd dat je zielsveel van hem houd. Ik vermoed ook dat het probleem op misbegrepen worden, ligt. Je wilt je broertje begrijpen, maar dat wilt niet lukken en je wilt dat het manneke jouw begrijpt en dat lijkt bijna helemaal onmogelijk.

Als ik er naast zit, mag je gewoon roepen hoor, maar dit gevoel krijg ik gewoon wanneer ik je posts lees

Ja, psychologen - zielenknijpers - kunnen heel erg helpen, mits je de juiste persoon treft. Eentje wilde me opsluiten in een inrichting omdat die dacht dat ik schizofreen was >_<
Het is ook belangrijk dat je over je gevoelens kan praten

En over je uiterlijk, daar moet je je niet al te druk over maken. En over vriendjes al helemaal niet. Ik heb tot m'n 19te gesukkelt met jongens. M'n eerste lief heeft me 2 x seksueel misbruikt, m'n 2de gebruikte drugs, alcohol en loog me van alles voor. De 3de was niet veel beter Ik was nog zo naief om te denken dat het de normaalste zaak van de wereld was dat ze me zo behandelden. Ik was in de waan dat ik niet beter kon krijgen. Ik heb ook jaren met een negatief zelfbeeld en minderwaardigheidcomplex gekampt

Gelukkig bestaat er karma en heb ik inmiddels wel de juiste jongen gevonden Bij jou komt die prins op het witte paard (bij mij was het een peugeot 307 ^^) ook wel. Op het moment dat je het minst verwacht.
Mijn mening is ook, je kan pas van iemand anders houden als je eerst van jezelf houdt. Je moet jezelf eerst liefde kunnen geven, voordat je een ander liefde kan geven.
En zodra jijzelf beter in je vel zit, straal je dat uit. Die uitstraling is het eerste wat mensen opvalt. De energie die om je heen hangt, wordt het eerst opgevangen door je omgeving.

Even kijken .. *herleest alles rustig nog een keertje*

Ik heb me er bij neer gelegd dat ik mijn broertje nooit zal begrijpen. Hij hoeft mij ook niet te begrijpen omdat ik weet dat hem dat nooit gaat lukken. Ik studeer nu zelf voor psycholoog maar dan niet zoals die dudes aan de Universiteit doen Doel van mijn opleiding is preventie. Niet het oplossen, maar het voorkomen.

Ik heb nog maar 2 vriendjes gehad ... Ben nog maagd *woehoe* ergens ben ik daar wel trots op omdat dat nu blijkbaar zeldzaam begint te worden. Ergens is dat ook wel mijn eigen schuld omdat ik dus ook niet veel deed. Ik ging niet vaak uit en het rare is .. Ik kan me er zo over heen zetten en gewoon met een wild vreemde praten, maar als het bij jongens is dan klap ik soms dicht .. tenzij je me laatst had gezien tijdens uitgaan *denkt* ... alcohol en verkoudheid gaat niet zo goed samen en ik + drank + grote menigte = Ik heel heel heel heel veel praten

En dat van jezelf houden enz. dat klopt ook wel. Heb ik ergens gelezen in mijn boeken ... geloof ik. Ik heb te dikke boeken om alles te onthouden D=
Volgens Schaie en Willis gaat het zoeken naar een partner op de volgende manier:
1. Beschikbaarheidsfilter; je gaat op zoek naar alle beschikbare personen die je eventueel tot partner kunt reken. In mijn geval dus jongens rond mijn leeftijd. Of alle potentiële partners.
2. Aantrekkelijkheidsfilter: Je gaat kijken tot wie je, je aangetrokken voelt.
3. Milieufilter: Komt de persoon uit een zelfde milieu? Heeft hij/zij dezelfde achtergrond?
4. Consensusfilter: heeft je toekomstige partner dezelfde normen en waarden als jij?
5. Complementariteitsfilter: Vul je elkaar aan als stel?
6. Wil je met me trouwen filter ... Ik denk niet dat die uitleg nodig heeft

Maar ik heb nu betere vrienden en meer vrijheid gekregen. Eerst moest ik altijd om 1 uur thuis zijn. 's avonds T_T 17 jaar en je komt om 1 uur thuis hoor! ... nu mag ik veel langer blijven. Desnoods tot 3 uur, maar bij ons sluit alles om 2 uur .. ¬.¬ Toch blijf ik ergens een schuw persoon xD en soms denk ik ook wel: Wat is er eigenlijk mis met mij? ...maja dat zullen alleen de jongen weten denk ik ... alhoewel mijn ego wel flink gestreeld is de laatste tijd xD Dat moet ik wel toegeven.

Heel veel jongens van tegenwoordig denken met de verkeerde kop, helaas. Dat heeft niks met jou te maken, maar met hun. Zoals ik al eerder zei, het gaat om je uitstraling. Wedden dat als je ze aankijkt en alleen met je ogen zegt 'seks' dat ze de hele avond achter je kont aanhuppelen als puppy's ^ ^

Ach, ik mag pas uit sind sik het huis uit ben, en dat is sinds de zwangerschap ^^ Mijn broertje is 2 jaar jonger maar mag op dat vlak alles.
Van dat niet mogen uitgaan heb ik toch nooit iets van aangetrokken. In m'n schooltijd ging ik nooit uit, had er de goesting niet naar.
Dat is pas gekomen sinds ik ben gaan werken, stoom af te blazen. Ik ben in een restaurant gaan werken, ik begon dan 's morgens om 11 uur en dan ' s nachts een uur of half 2 waren we klaar. En dan gingen we stappen met z'n allen, kwam ik thuis om 4 uur half 5 's morgens en om 11 uur weer terug beginnen in het restaurant. En iedereen was fris en monter, al kan ik me niet voorstellen hoe we het voor elkaar kregen ^^ En dat zeker 3 tot 4 keer in de week. Tot ik verkering kreeg met Danny. Toen ben ik gestopt omdat ik niet meer zoveel wilde werken

Ik had een vriend die de hele dag achter mijn kont aan huppelde. Schijt irritant was dat D=
Beetje initiatief tonen is echt niet erg ofzo ... Zeg je: wacht even, en dan komt hij je alsnog achterna. Oh en dat snuffelen in mijn kastjes en laatjes de eerste dag dat hij bij mij kwam >.<

Ik ga alleen op zaterdag avond uit xD ... Alleen ik ga liever naar de films en ga dan na de film lekker wat drinken met een vriendengroepje
Maar mijn sport is ook een leuk ding om jongens te spotten *hehe* ik heb aan judo gedaan en ja dan ben je omringt door sterke jongens met een wasbordje <3 .. en omdat ik een van de oudere meiden was kon ik altijd met die jongens trainen. En ik doe nog aan volleybal. Daar zitten ook wel cuties tussen. Afgelopen woensdag waren we even mannen checken xD ... Ik ben met mijn 1,75 niet de allerlangste .. ik vind het wel een mooie lengte ik wil alleen nog wat van mijn gewicht af. Ik wil ff 2 kilo kwijt raken om weer op de 65 kilo te komen XD Ja ... ik was zwaarder door de judo. Spieren zijn nu eenmaal zwaarder dan vet. Toen was ik echt slank Dat wil ik terug maar een operatie heeft jammer genoeg 4 jaar werk in anderhalf uur verpest T.T stomme blinde darm ...

Maar .. om weer ff creatief te doen XD

Ik ben christen. En ik stoor me niet aan jullie zolang jullie mij in mijn waarde laten, dan doe ik het ook bij jullie.

ontzettend leuke tekeningen<33

Ik heb respect voor alle geloven Al ben ik het niet met ze eens. Maar probeer mij niet te overtuigen want dan maak je me tot vijand. Toch blijf ik altijd vriendelijk, maar laat ik mijn mening dan weer sterk terug komen. Maar iedereen moet in zijn/ haar waarden gelaten worden =] als meer mensen dat zouden doen hadden we ook niet zo iemand als Wilders in Nederland (ik ben geen grote fan van Wilders.)