Firmitas; school der mutanten

Ze zijn er altijd al geweest. De zogenoemde mutanten. Vroeger kwamen deze mensen, wiens DNA gemanipuleerd werd toen ze een embryo waren of door spelingen van de natuur, veel minder vaak voor. In dezer tijden, jaar 2500, heeft er een evolutie plaatsgevonden. Tegenwoordig is 1/3 van de gehele bevolking op aarde een mutant.

Als er mutanten zijn, mensen met bovennatuurlijke krachten, zijn er ook mensen of mutanten die de mutanten misbruiken. Daarom probeert het schoolhoofd, meneer Livindius van de speciale school Firmitas (wat ‘kracht’ is in het latijn) zoveel mogelijk mutanten op te sporen. Hijzelf kan gedachten lezen en weet op die manier wie mutant is en niet. De kracht van de mutanten ontwikkelt zich net voor of in de puberteit. De krachten van de mensen kunnen met goede ondersteuning beter, beheerster en nog krachtiger worden. Maar het belangrijkste; met goede ondersteuning kunnen hun krachten gebruikt worden voor het goede.

Deze RPG gaat over 1 klas die nieuw is op Firmitas. Hun leraren zijn Jeniffer Razen en George Siniger. Jeniffer heeft een schild als kracht, het schiet uit haar handen en beschermt haar en anderen tegen voorwerpen, zij geeft praktijk. George kan pure gevoelens voelen, empathie, hij is de theorieleraar. In hun eerste jaar op school, is de school in gevaar. Hij wordt aangevallen door een professor DNA, die de kinderen wilt rekruteren.

- Geen dubbele krachten
- Je kan geen kracht hebben die andermans krachten overneemt

Shicara liep de school in, ze was wat verstrooid. ze wist gewoon dat er iets in haar geheugen misste er was een gat. snel schudde ze haar hoofd. ah de school waar ze zoveel overwist dankzij haar vriendin dan wel, maar zelf wist ze niet beter dan dat ze er zelf was achter gekomen. ze liep naar binnen ze had geen spullen bij zich want daar had ze geen tijd meer voor gehad. ze keek om zich heen en vroeg zich af naar wie ze toe zou moeten.

Voorzichtig besloot Shicara verder te lopen. ze keek om zich heen, terwijl ze naar het gebouw keek. Ze hoorde stemmen en besloot er op af te lopen. daar zag ze twee meisjes staan en een man met een snor. even stond ze stil en vroeg ze zich af of ze er naartoe moest lopen.

Shicara keek op en glimlachte even ze zwaaide naar het vreemde meisje. 'roze haar?' dacht ze toen herrinderde ze het zich weer, haar haren waren verkleurd. rustig liep ze op de drie af terwijl ze af en toe een blik wierp op de ruimte waar ze in stonden "hi" zei ze toen ze aankwam.

Leelie Ween
"Hi" zei de nieuweling kalm. "Hooooi. Ik ben Leelie Ween en zeventien jaar en ik heb op een vorige firmitasschool gezeten. Wie ben jij? Oja, mijn kracht is levitatie. Snorremans is trouwens de baas hier!" ratelde Leelie uitgelaten. Even schudde de 'baas' zijn hoofd met glimlach. "Hallo Shicara. Welkom." Zei hij sereen en gaf haar een bemoedigende glimlach. "Hij kan gedachten lezen." fluisterde Leelie giechelend. Het hoofd legde een hand op Leelie's schouder. "Rustig aan Leelie. Niet iedereen overdonderen." berispte hij haar grinnikend. "Oja. Sooooooorry." herinnerde Leelie zich. Nieuwsgierig staarde ze het roze meisje aan.
[/quote]

Shicara keek een beetje beduust naar de twee "o-oke" zei ze nogal overdonderd. Ze knikte maar naar de 'baas' Toen vielen haar ogen op Leelie haar nieuwschierige blik en ze bedacht dat ze nu natuurlijk wou weten wie zij was en wat ze kon. "shicara Asakara, zestien jaar en ik doe iets met planten." zei ze nog niet helemaal overtuigd. ze glimlachte even en deed een pluk van haar nu roze haar achter haar oor. er was nog iets dat ze wilde vertellen ze voelde de drang maar ze zou echt niet weten wat, ze had het belangrijkste nu toch al gehad? waarom voelde het dat alsof ze iets immens groots was vergeten. ze schudde haar hoofd, het zou vast verbeelding zijn.

Shicara glimlachte even en keek wat verbaast toen ze zoveel vragen stortte, ze begon toen ze uitgeraeld was haar vraag dan maar te beantwoorden "Ik kan ze niet laten groeien, denk ik. athans zover ben ik nog nooit gekomen om dat uit te proberen. Planten en bomen buigen met me mee en volgen me, dat is wat ik nu weet, als het niet meer is.." gaf ze toe.

Tina liep hard door. Nog een hoek om en ze zou er zijn. Ze had altijd het gevoel alsof ze te laat zou komen op een eerste dag.
Uiteindelijk stond ze voor de school en slaagde een zucht van uitputting en opluchting. Ze was op tijd.
Ze zette haar koffer neer en keek rustig rond wie er stond. Allemaal mutanten, dacht ze, personen die net zo waren als haar.
Ze wist niet wat ze moest doen, ze wilde zo graag naar iedereen toe rennen en vragen wat ze voor kracht hadden, maar dat zou ze niet durven. Ze besloot maar te blijven staan waar ze stond en het af te wachten.

Shicara keek wat verbaast ens chudde haar hoofd met een kleine glimlach. soepel rende ze achter het mesije aan. Ze bleef schuin achter Leelie staan en glimlachte warm en bemoedelijk naar Het meisje.

Tina, die zich totaal overdonderd voelde, keek Leelie en Shicara met grote ogen aan.
"H-Hallo, ik ben Tina.." Ze zette een stap naar achter.
"Leuk om je te ontmoeten.." Meer wist ze niet uit haar mond te krijgen.

Shicara keek op en knikte "oké," ze glimlachte "ik heb er eigenlijk maar weinig verstand van, ik ben net nieuw in dit gebeuren om het maar te zeggen. het is een wonder dat ik van firmitas afwist" ze glimlachte nogmaals. weer met een gat in haar geheugen, wat was dat toch?

Katashi kwam rustig de hoek omgelopen. Hij was hier al snel aangekomen en had meteen een eigen kamer toegeigend en zijn spullen weggezet. niet dat het veel was maar dat gaf niet. alles beter dan thuis, nee thuis kon hij dat niet noemen. hij keek op toen hij twee nieuwelingen zag en natuurlijk ook het dodelijk drukke tweetal. hij zuchte en kreeg meteen de neiging om zich om te draaien en weg te lopen. maar hoewel hij gesloten was kende hij wel manieren, en dat kon hij niet maken in het bijzijn van twee nieuwelingen zonder te weten hoe ze waren, niet dat hij zin zou hebben om daar achter te komen. hij besloot maar gewoon door te lopen zonder echt te reageren. dat hadden vast al wel meer gedaan.

Tina wachtte op een moment waar ze iets terug kon zeggen. "Ik kan... Ik kan dingen in brand laten vliegen, dus iets met vuur.." Ze begon door te krijgen dat Leelie erg veel praat. "Wie zijn die leraren?, en dat had ik al gezegd.." Tina begon te denken dat het een lang gesprek zou kunnen worden..

Tina snelde erachteraan. Even stopte ze om terug te rennen en haar koffer mee te nemen. Ze sprinte terug om hijgend (en veel te laat) "Ik vindt het er een beetje eentoning uitzien..." te zeggen.
Ze keek voor zich en zag daar Leelie en een jongen staan.
Woeps, dacht ze en ze liep langzaam weg en ging op een bank zitten

Tina was snel opgestaan en weer achter ze aan gaan lopen. Ze keek naar de kamers. Ze vond het geen goed idee om bij de hyperactievelingen te verblijven, dus liep ze naar een willekeurige deur hopend dat er geen hyperactieve meisjes in zaten die 3 keer dezelfde vragen zouden stellen in één dag, of iets in die richting.

Shicara glimlachte vaagjes terwijl ze achter hen aanliep. ze liep nog wat verder door. een deur trok haar gewoon heel erg aan. ze opende de kamer, de kamer was wat kleiner dan e andere kamer en er stonden dus twee bedden in plaats van drie. ze liep de kamer in en keek om zich heen. meteen begreep ze wat haar zo aantrok. de klimop die naast precies dat raam stond deed een wanhopige poging om door het raam te komen. ze zuchte en schudde haar hoofd.

Katashi was de anderen niet gevolgd maar liep rustig door. hij keek wat onwillekeurig om zich heen en blies een lok van zijn haar op precies de juiste plek inplaats van alleen maar naar boven. hij ging de hoek om en liep een kamer in. rustig liep hij door naar de deur die naar een afgeschermd buiten gedeelte liep. hij keek naar de lucht toen hij eenmaal naar buiten was gegaan en had zijn handen in zijn broekzakken gestopt.